6 rodzajów lęku, które mogą mieć wpływ na dzieci

Skocz do: Uogólnione zaburzenie lękowe Zaburzenia lękowe związane z separacją Mutyzm wybiórczy Specyficzna fobia Zaburzenie lękowe Fobia społeczna Leczenie

Samo dzieciństwo to dość niespokojny proces. Dzieci mają za zadanie uczyć się nowych umiejętności, stawiać czoła nowym wyzwaniom, przezwyciężać lęki i poruszać się po świecie, który nie zawsze ma sens. Ale czasami te lęki lub stresory okazują się zbyt trudne do zniesienia, a normalne wygody, które mogą zapewnić dorośli, nie wydają się wystarczać. W takich przypadkach dziecko może mieć rozpoznawalne zaburzenie lękowe.

Zaburzenia lękowe są najczęściej doświadczanymi chorobami psychicznymi w Stanach Zjednoczonych i dzieci nie są wyjątkiem.¹Mniej więcej jedno na ośmioro dzieci może cierpieć na zaburzenia lękowe, ale większość dzieci, które kwalifikują się do diagnozy, nie otrzymuje potrzebnego leczenia.²Nieleczenie lęku naraża dziecko na pogorszenie wyników w szkole, słabe umiejętności społeczne i szkodliwe zachowania, takie jak nadużywanie substancji.

Rodzaje dziecięcych zaburzeń lękowych

Istnieje wiele rodzajów zaburzeń lękowych, ale oto zaburzenia, których najczęściej doświadczają dzieci.³

Uogólnione zaburzenie lękowe –Jeśli Twoje dziecko doświadcza nadmiernego niepokoju lub zmartwienia, które skutkuje zmęczeniem, drażliwością, napięciem mięśni, trudnościami z koncentracją lub zaburzeniami snu, może otrzymać diagnozę uogólnionego zaburzenia lękowego. To zmartwienie może dotyczyć wyników w szkole, przyjaźni, relacji rodzinnych lub innych zajęć lub obaw.

Zaburzenie lęku separacyjnego –Niektóre lęki separacyjne są odpowiednie rozwojowo, szczególnie dla dzieci w wieku 1-3 lat. Ale w przypadku starszych dzieci, jeśli odczuwają nadmierny strach lub lęk przed oddzieleniem od opiekunów, mogą kwalifikować się do diagnozy zespołu lęku separacyjnego. Dzieci z tym zaburzeniem mogą często martwić się, że rodzice umrą lub zostaną od nich oddzieleni. Mogą odmówić wyjścia lub chodzenia do szkoły, mieć koszmary związane z separacją lub doświadczać fizycznych objawów, takich jak bóle głowy lub nudności z powodu tego niepokoju.

Mutyzm wybiórczy– Dzieci z mutyzmem wybiórczym mogą odmówić mówienia w pewnych sytuacjach społecznych, mimo że są bardzo gadatliwe w domu lub gdziekolwiek czują się komfortowo. Mogą odmówić mówienia w szkole i odsunąć się od innych lub unikać kontaktu wzrokowego. Najczęściej diagnozuje się to u dzieci w wieku około 5 lat.

Fobia specyficzna –Niektóre dzieci mogą wykazywać strach lub niepokój w związku z określonym przedmiotem lub sytuacją. Jeśli ten strach trwa długo i jest nieproporcjonalny do rzeczywistego zagrożenia, można go zaklasyfikować jako fobię. Dzieci będą płakać, marznąć lub przytulać się do dorosłego, gdy pojawia się ich strach. Dzieci mogą mieć fobie, które obejmują (między innymi) zwierzęta, burze, igły, głośne dźwięki i zamknięte przestrzenie.

doradca zdrowia psychicznego w mojej okolicy

Zaburzenie lękowe -Dzieci, które doświadczają nawracających ataków paniki i martwią się, że mają więcej, mogą mieć zaburzenia lękowe. Dziecko mające atak paniki może skarżyć się na objawy, które mogą obejmować duszność, ból w klatce piersiowej, uczucie dławienia się, nudności, zawroty głowy, uczucie chłodu lub gorąca, strach przed szaleństwem i strach przed śmiercią.

Fobia społeczna -Jeśli Twoje dziecko odczuwa silny lęk przed koniecznością uczestniczenia w zajęciach lub interakcji z rówieśnikami, może mieć zespół lęku społecznego. Dzieci mogą przejawiać ten strach poprzez napady złości, płacz, lgnięcie do dorosłych, marznięcie lub odmawianie mówienia. Mogą również próbować unikać sytuacji społecznych, które wywołują ten strach.

Pomaganie dzieciom z lękiem

Nigdy nie wahaj się skonsultować z profesjonalistami na temat niepokoju Twojego dziecka, ponieważ mogą oni wskazać Ci odpowiednie zasoby i przeprowadzić odpowiednią ocenę. Dzieci z zaburzeniami lękowymi są zwykle leczone za pomocą psychoterapii, leków lub kombinacji tych dwóch. Terapia poznawczo-behawioralna może pomóc dziecku sprawdzić, jakie myśli mają realistyczne lub nierealistyczne. Terapia zabawą może działać najlepiej, gdy małe dzieci przezwyciężają lęki. W przypadku niektórych dzieci leki mogą być przepisywane w perspektywie krótko- lub długoterminowej, w zależności od charakteru i nasilenia objawów. Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) są najczęściej przepisywanymi lekami w leczeniu zaburzeń lękowych u dzieci.⁴

Rodzice często mogą czuć się bezradni, gdy widzą, jak ich dziecko doświadcza silnego strachu lub zmartwienia. Może pojawić się pokusa, aby po prostu usunąć dziecko ze wszystkich sytuacji, które wywołują ten niepokój lub przesadnie pogodzić się ze strachem dziecka. Działania te tylko uwrażliwiają dziecko na te środowiska. Rodzice mogą potwierdzać uczucia dziecka, ale także modelować spokój i pewność, że z dzieckiem wszystko będzie w porządku i mogą opanować przerażające sytuacje, takie jak szkoła lub poznawanie nowych ludzi. Ponadto, ponieważ dzieci są najbardziej niespokojne w obliczu trudnej sytuacji, ważne jest, aby rodzice nie zadawali zbyt wielu pytań na temat lęku. Pamiętaj, że jako rodzic nie jest Twoim celem wyeliminowanie wszystkich niepokojów z życia Twojego dziecka. Twoim zadaniem jest pomóc dziecku nauczyć się skutecznie radzić sobie z lękiem, aby mogło radzić sobie z wyzwaniami życiowymi na długo w wieku dorosłym.

Lęk jest w życiu nieunikniony, ale żadne dziecko nie powinno czuć się z nim związane. Jakie kroki możesz dziś podjąć, aby pomóc dziecku nauczyć się skutecznie radzić sobie z lękiem?

Ostatnia aktualizacja: 26 lutego 2021