ADHD i nastolatki: jak pomóc im radzić sobie z problemami

Skocz do: Przyjaciele Nauczyciele akademiccy Emocje

Zastanawiam się, jak się dopasować — lub jakniebyć zauważonym, jeśli tego nie robisz – zajmuje dużo miejsca, jeśli jesteś dzisiaj nastolatkiem.

Nastolatki wychodzą im z drogi,sposóbna swój sposób, aby uniknąć przyciągania niechcianej uwagi, a kiedy walczysz z objawami ADHD, ukrywanie się na widoku naprawdę nie jest opcją. Większości nastolatków na ogół brakuje pewności siebie i dojrzałości (więcej o tym, jak wpływa na to ADHD później), aby zaakceptować różnice między nimi, nie mówiąc już o wyjaśnianiu ich przyjaciołom.

ADHD jest zaburzeniem neurorozwojowym, które wiąże się ze słabymi umiejętnościami wykonawczymi. Umiejętności wykonawcze są potrzebne, aby regulować emocje , zachowywać się niezależnie, rozpoznawać potrzebę pomocy, wyznaczać i osiągać cele oraz inicjować niemal wszystko. Płaty czołowe mózgu są również zaangażowane w ADHD i często objawiają się jako: opóźnienia w zapadalności .¹Tak więc, jeśli twój nastolatek z ADHD wydaje się, że ma dużo do zrobienia, to dlatego, że tak naprawdę to robią! (Spróbuj być cierpliwy; w końcu tam dojdą.) Osoby z ADHD potrzebują więcej wsparcia, zrozumienia i wskazówek niż osoby, które nie mają ADHD. Jeśli potrafisz teraz przyjąć tę myśl (i dać sobie trochę wdzięku, gdy jesteś przy tym), oszczędzisz sobie frustracji.

Nastolatek z ADHD może czuć się sfrustrowany, niespokojny i całkowicie przytłoczony ilością wysiłku, jaki musi mu poświęcić typowy dzień w szkole. Deficyty w funkcjonowaniu wykonawczym sprawiają, że zwykłe zadania, takie jak prowadzenie rozmowy, bycie zorganizowanym, pozostawanie przy zadaniu i odrabianie zadań domowych (to znaczy, jeśli pamiętali, aby je poprawnie zapisywać i mieć potrzebne materiały do wykonania zadań) wydają się monumentalnymi wyzwaniami.

I nie wspomnieliśmy nawet o pryszczach, miesiączkach i presji rówieśników, nie mówiąc już o poruszaniu się po innych cechach charakterystycznych dla nastolatków, takich jak nauka jazdy, eksperymentowanie z narkotykami / alkoholem lub uprawianie seksu! Połącz to wszystko z impulsywnością ADHD, a rzeczy mogą stać się niebezpieczne. Jeśli żałujesz, że twoja rodzina może szybko przejść do końca okresu dojrzewania, wiedz, że nie jesteś sam. Bycie rodzicem nastolatka z ADHD też nie jest łatwe.

W liceum narastają oczekiwania akademickie i społeczne. Nastolatki mają większą autonomię i mniejszą strukturę zarówno w szkole, jak i w domu, a także mniejszy nadzór nauczyciela, jeśli chodzi o wykonywanie zadań i nadążanie za zajęciami. W przypadku nastolatków z ADHD ta nowo odkryta niezależność może przynieść odwrotny skutek, a nawet zaostrzyć niektóre objawy ADHD.

jak powstrzymać nocne napady paniki

Oto kilka sposobów, w jakie możesz pomóc.

ADHD w szkole średniej: funkcjonowanie społeczne

Wiele dzieci z ADHD wykazuje trudności w relacjach rówieśniczych z powodu impulsywności, nadpobudliwości i agresji. Częste przerwy, trudności w radzeniu sobie z frustracją i słabe umiejętności społeczne mogą negatywnie wpłynąć na wczesne przyjaźnie, a ten wzorzec może trwać aż do okresu dojrzewania.

Badania pokazują, że dzieci z ADHD mają mniej przyjaciół, rzadziej są akceptowane przez rówieśników i częściej doświadczają odrzucenia społecznego w okresie nastoletnim.²

Znaczenie relacji z rówieśnikami wzrasta w okresie dojrzewania, ponieważ nastolatki spędzają więcej czasu z rówieśnikami. Brak praktyki w zakresie umiejętności społecznych we wczesnych latach może utrudnić nawiązanie nowych przyjaźni w okresie nastoletnim.

Należy pamiętać o wpływie ADHD na umiejętności wykonawcze potrzebne do osiągnięcia dojrzałości niezbędnej do udanych relacji (i innych ważnych funkcji). U nikogo nie rozwijają się w pełni w mózgu aż do wczesnych lat 20-tych. Dla osób z ADHD dodaj 3 do 5 lat do tej osi czasu.

Spróbuj tego: Zapewnij swojemu nastolatkowi wiele okazji do angażowania się w zorganizowane zajęcia społeczne, takie jak sporty zespołowe, kluby lub grupy młodzieżowe, aby zwiększyć pozytywne interakcje z rówieśnikami.

ADHD w szkole średniej: funkcjonowanie akademickie

Problemy akademickie są kluczową cechą ADHD, często skłaniającą nauczyciela i/lub rodzica do oceny ucznia. ADHD wiąże się ze słabymi ocenami, słabymi wynikami standaryzowanych testów z czytania i matematyki, zwiększonymi wskaźnikami powtarzania klas, zatrzymaniami i wydaleniami oraz niższymi wskaźnikami ukończenia szkoły średniej.³

jak się dowiedzieć, czy masz samobójstwo

Wymagania gimnazjum i liceum mogą wywrzeć dodatkowy nacisk na uczniów, u których zdiagnozowano ADHD. Trudność w nakładzie pracy wzrasta, gdy uczniowie zbliżają się do szkoły średniej, a wieczorne zadania są często zastępowane długoterminowymi zadaniami, które wymagają planowania i umiejętności organizacyjnych.

Poszczególne obszary trudności mogą obejmować:

umiejętności planowania/organizacji
umiejętności uczenia się
notowanie umiejętności robienia notatek
umiejętności zdawania testu
słaba funkcja wykonawcza

Spróbuj tego: Badania pokazują, że interwencje akademickie w połączeniu z lekami, terapią behawioralną i interwencjami behawioralnymi w klasie są korzystne dla uczniów ze zdiagnozowanym ADHD.⁴

Zakwaterowanie w klasie i wsparcie po lekcjach może pomóc nastolatkom z ADHD odnieść sukces. Zaplanuj spotkanie ze szkolnym zespołem terapeutycznym w celu omówienia następujących udogodnień akademickich:

wydłużony czas na testy
preferencyjne miejsca siedzące
zdawanie egzaminu w alternatywnym środowisku
rówieśnik z robieniem notatek
pisemne i ustne instrukcje dotyczące zadań
częste przerwy
korepetycje akademickie
korepetycje organizacyjne
dzienne/tygodniowe raporty o postępach
zestaw książek do trzymania w domu

ADHD w szkole średniej: funkcjonowanie emocjonalne

Wiele nastolatków z ADHD doświadcza innych trudności. Badania wykazują wysoki poziom współwystępowania ADHD i zaburzeń nastroju, zaburzeń lękowych i zaburzeń zachowania.⁵Jedno z badań wykazało, że nastolatki z ADHD mają 2,5 razy większe ryzyko poważnej depresji niż nastolatki bez ADHD.⁶

Nastolatki z ADHD potrzebują dodatkowego wsparcia emocjonalnego ze strony rodziców i nauczycieli. Zachowania, które rodzice i nauczyciele postrzegają jako frustrujące lub denerwujące, to właśnie te zachowania, które wywołują lęk i niską samoocenę u nastolatków z ADHD. Pozostawione bez kontroli zachowania te mogą się nasilać i skutkować objawami lęku lub zaburzeń depresyjnych.

Z powodu impulsywności regulacja emocjonalna jest walką dla nastolatków z ADHD. Połącz zwiększoną presję, wysokie wymagania akademickie, niskie umiejętności interakcji społecznych z niskimi umiejętnościami regulacji emocji, a wszystko to składa się na to, że nastolatki z ADHD zmagają się każdego dnia z licznymi walkami społeczno-emocjonalnymi.

Spróbuj tego: Nastolatki z ADHD potrzebują wspierających relacji w domu, aby pomóc im rozwijać się w świecie.

Zastosuj podejście oparte na mocnych stronach — zamiast koncentrować się na naprawie tego, co jest nie tak, skup się na tym, co dobre. Kiedy przyłapiesz ich na robieniu czegoś dobrze, świętuj to.
Pomóż swojemu nastolatkowi odkryć jego mocne strony i pasje i skoncentruj się na nich. Wielu kreatywnych i odnoszących sukcesy ludzi ma ADHD. Zbadaj sportowców i inne osoby poruszające się i wstrząsające, które mają tę chorobę, aby twoja nastolatka miała wzór do naśladowania.
Zwiększ pewność siebie, wspierając zainteresowania nastolatka.
Psychoterapia indywidualna może pomóc Twojemu nastolatkowi radzić sobie z poczuciem niskiej samooceny i lękiem.
Używaj jasnej komunikacji, aby omówić granice i oczekiwania.
Unikaj rozwiązywania sporów, gdy jesteś zły – poczekaj, aż ty i twój nastolatek będziecie spokojni, aby rozwiązać gorące problemy.
Angażuj się w znaczące działania, które dają szanse na sukces.

Chociaż z pewnością istnieje ryzyko dla nastolatków z ADHD w okresie dojrzewania i wchodzenia w młodą dorosłość, wielu nastolatków staje się produktywnymi i odnoszącymi sukcesy dorosłymi. Ciągła świadomość specyficznych objawów i zmagań nastolatka w połączeniu z leczeniem i interwencją pomoże nastolatkowi przebrnąć przez pułapki prowadzące do pomyślnej przyszłości.

Źródła artykułów

1. 1. Rubia, K (2007). Dowody neuroanatomiczne na hipotezę opóźnienia dojrzewania ADHD. Materiały Narodowej Akademii Nauk, grudzień 2007, 104 (50) 19663-19664; DOI: 10.1073 / pnas.0710329105
  2. Bagwell, C., Molina, B., Pelham Jr., W. i Hoza, B., Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi i problemy w relacjach z rówieśnikami: przewidywania od dzieciństwa do dorastania,Dziennik Amerykańskiej Akademii Psychiatrii Dzieci i Młodzieży, Tom 40(11), (listopad 2001): strony 1285-1292.
  3. Loe, I. i Fedlman, H., Wyniki akademickie i edukacyjne dzieci z ADHD,Dziennik Psychologii Pediatrycznej, Tom 32(6), (2007): Strony 643-654.
  4. Raggi, V.L. & Chronis, AM, Interwencje w celu rozwiązania problemu akademickiego upośledzenia dzieci i młodzieży z ADHD,Kliniczny przegląd psychologii rodzinnej dziecka, (2006), 9:85.
  5. Spencer, T., ADHD i choroby współistniejące w dzieciństwie,Dziennik Psychiatrii Klinicznej, Tom 67(8), (2006): Strony 27-31.
  6. Biederman, J. i wsp., New Insights Into the Comorbidity between ADHD and Major Depression in Teens and Young Adult Womens,Dziennik Amerykańskiej Akademii Psychiatrii Dzieci i Młodzieży, Tom 47(4), (kwiecień 2008): Strony 426-434.