OCD vs OCPD: objawy i leczenie

Skocz do: Nerwica natręctw Obsesyjno-kompulsywne zaburzenie osobowości

OCD vs OCPD

Ich skrócone nazwy brzmią bardzo podobnie: OCD i OCPD. Ale w rzeczywistości OCD (zaburzenie obsesyjno-kompulsywne) i OCPD (obsesyjno-kompulsywne zaburzenie osobowości) to dwa bardzo różne schorzenia, z których każdy ma własne objawy i plany leczenia. Dobrą wiadomością dla osób, które mają którekolwiek z nich, jest to, że przy odpowiednim leczeniu można nimi dobrze zarządzać do tego stopnia, że zakłócenia w życiu zostaną zminimalizowane.

Chociaż niektórzy ludzie mogą mieć trudności z odróżnieniem OCD i OCPD od siebie po imieniu, różnią się one charakterem tego, czym są, mówi Simon Rego, PsyD, główny psycholog w Montefiore Medical Center i profesor nadzwyczajny psychiatrii i behawioru. Nauki w Albert Einstein College of Medicine w Nowym Jorku.

Jeśli chodzi o OCD, częstość występowania w ciągu życia wynosi około 2,5%, wyjaśnia dr Rego. Szacuje się, że około 2 do 8% osób cierpi na OCPD i uważa się, że jest ono dwa razy częstsze u mężczyzn niż u kobiet.²Ponadto wiele osób wykazuje niektóre charakterystyczne cechy i zachowania OCPD, takie jak samoograniczający się perfekcjonizm i sztywność, ale nie mają w pełni zdiagnozowanego zaburzenia osobowości.²

Oto podsumowanie tych dwóch stanów zdrowia psychicznego.

obwinianie innych za swoje błędy

Nerwica natręctw

Osoba z OCD ma częste, denerwujące myśli (obsesje), które próbuje kontrolować, powtarzając określone zachowania (kompulsje). Obsesje wywołują wiele niepokoju, ponieważ są nie tylko natrętne i niepożądane, ale także nawracają, mówi dr Rego. Ludzie z OCD zrobią wszystko, aby zwalczyć lub uciec od obsesji, dlatego uciekają się do rozległych kompulsji i unikania, wyjaśnia.

Osoby z OCD są świadome, że ich obsesje są nieuzasadnione i mogą czuć się torturowane zarówno przez obsesje, jak i kompulsywne zachowanie. Zazwyczaj OCD zaczyna się rozwijać w późniejszym dzieciństwie lub w okresie dojrzewania.¹Objawy mogą pojawiać się i słabnąć, przy czym objawy czasami stają się lepsze, a czasami gorsze. Dr Rego mówi, że nie jest typowe, że OCD zaczyna się później w życiu. Ale bez leczenia stan staje się przewlekły i pogarsza się.

OCD bywa niepokojące, ponieważ dana osoba może zdawać sobie sprawę, że jej objawy pogarszają jej życie, ale nadal czuje się zmuszona do wykonywania swoich kompulsji, mówi Scott Krakower, DO, asystent kierownika oddziału psychiatrii w Zucker Hillside Hospital w Glen Oaks w stanie Nowy Jork.

Na przykład ktoś z obsesyjnymi objawami zarazków i zanieczyszczenia może odprawiać niechciane rytuały, aby zachować czystość, mówi. Może to ostatecznie pogorszyć się do miejsca, w którym zaczyna wpływać na relacje i inne funkcjonowanie.

Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) są powszechnie stosowane w leczeniu OCD. Najskuteczniejszą formą psychoterapii OCD jest rodzaj terapii poznawczo-behawioralnej (CBT) zwany zapobieganiem ekspozycji i reakcji, mówi dr Anthony Pinto, dyrektor Northwell Health OCD Center, znajdującego się w Zucker Hillside Hospital. W tej formie terapii pacjent ściśle współpracuje z terapeutą, aby stopniowo zbliżać się do sytuacji, która jest dla niego przerażająca, a następnie pacjent uczy się radzić sobie z lękiem bez polegania na przymusach lub unikaniu, mówi dr Pinto. Przykładem jest dotykanie powierzchni w publicznej toalecie, a następnie nie mycie.

Celem tego leczenia nie jest ograniczanie natrętnych myśli, ale z czasem nauczenie się, jak być na nie otwartym i nie reagować na nie ze strachem. Zarówno podczas sesji, jak i poprzez zadania domowe, osoba uczy się zauważać i akceptować natrętne myśli bez reagowania kompulsjami, a dzięki temu procesowi osoba odzyskuje swoje życie, ponieważ jej rutyna i funkcjonowanie nie są już zakłócone.

Obsesyjno-kompulsywne zaburzenie osobowości

Osoby z OCPD mają tendencję do myślenia, że ich sposób działania jest właściwy i najlepszy, i są skoncentrowane na przestrzeganiu ustalonych procedur lub rutyn w swojej pracy lub życiu codziennym, nawet jeśli te procedury są nieefektywne. Osoby te mają tendencję do nadmiernego kontrolowania swojego otoczenia lub relacji, chcąc, aby inni przestrzegali ustalonych przez siebie surowych zasad.

To zaburzenie osobowości obejmuje cechy i zachowania nieprzystosowawcze, w tym perfekcjonizm, który przeszkadza w wykonywaniu zadań, sztywne przestrzeganie kodeksów moralnych lub etycznych, zachowania związane z gromadzeniem i nadmierną fiksację na listach i zasadach^.2Osoba z OCPD ma przytłaczającą potrzebę porządku, silne wyczucie tego, jak coś należy zrobić i sztywność, jeśli chodzi o przestrzeganie zasad. Dla kogoś z OCPD wszystko sprowadza się do zasad i porządku, mówi dr Rego. Osoba wierzy, że istnieje pewien właściwy sposób robienia rzeczy i tak powinno się robić rzeczy, nawet kosztem relacji.

Mówi, że osoba z OCPD może odnieść sukces w życiu zawodowym. Ich perfekcjonizm utrzymuje je na wysokim poziomie, wyjaśnia dr Rego. To powiedziawszy, inni mogą uznać, że osoba z OCPD jest trudna do pracy lub życia z powodu ich stylu działania.

Osoba z OCPD jest zaabsorbowana perfekcjonizmem kosztem otwartości, elastyczności i wydajności, mówi dr Krakower.

Leczenie OCPD może obejmować połączenie psychoterapii, leków i technik uważności. SSRI mogą być pomocne, ponieważ mogą sprawić, że osoba poczuje się mniej zmartwiona i ugrzęzła w drobnych rzeczach.

CBT może być skuteczna w leczeniu OCPD, ponieważ jest ukierunkowana na indywidualne dążenie do perfekcjonizmu i sztywności w myśleniu oraz pomaga skupić się na stresie, który powoduje potrzebę bycia doskonałym i zorganizowanym. Pomaga osobie zidentyfikować cierpienie, które powoduje, że jest tak doskonała i zorganizowana, mówi dr Rego.

CBT pomaga również osobie zidentyfikować nieosiągalne standardy i sztywne zasady, według których żyje, oraz zrozumieć, w jaki sposób te rzeczy stają na jej drodze, mówi dr Pinto. Pracuję z pacjentami, aby przetestować te standardy i zasady, aby mogli wymyślić bardziej elastyczne i efektywne czasowo sposoby życia. W tym procesie dążymy również do zmniejszenia samokrytyki i poszerzenia sposobu, w jaki osoba ocenia siebie jako oparta na różnych obszarach życia, a nie tylko na osiągnięciach.

Źródła artykułów

Co to jest OCD? Narodowy Instytut Zdrowia Psychicznego. https://www.nimh.nih.gov/health/topics/obsessive-compulsive-disorder-ocd/what-is-ocd.shtml

Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne. Podręcznik diagnostyczno-statystyczny zaburzeń psychicznych, wydanie piąte (DSM-5). Waszyngton, DC: American Psychiatric Publishing; 2013.

Ostatnia aktualizacja: 16 listopada 2018 r.