Powiedz mi wszystko, co muszę wiedzieć o ADHD

Skocz do: Powoduje Mózg ADHD Diagnoza Objawy ADHD Co rodzice powinni wiedzieć Zabiegi Leki Powiązane warunki Plusy ADHD Często zadawane pytania

Co to jest ADHD?

Kiedy słyszysz określenie ADHD, to, co przychodzi ci do głowy, jest prawdopodobnie czymś w rodzaju wrzeszczącego dzieciaka biegającego wokół stołu zamiast siadania do odrabiania lekcji z matematyki. Ale ten obraz dziecka zdziczałego nie jest dokładnym obrazem ADHD, ponieważ stan jest znacznie bardziej skomplikowany. I spójrzmy prawdzie w oczy, to całkowicie normalne (nawet dla dorosłych) od czasu do czasu tracić koncentrację lub mieć problemy z siedzeniem w bezruchu. I naprawdę, który dzieciak wolałby robić nic poza pracą domową?

Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD) to schorzenie neurorozwojowe dotykające zarówno dzieci, jak i dorosłych (tak, to nie tylko problem dzieci).¹W rzeczywistości około 8 milionów dorosłych w USA żyje z tą chorobą, a według dane zebrane przez CDC Szacunkowa liczba dzieci ze zdiagnozowanym ADHD wynosi 6,1 miliona.²

Termin „deficyt uwagi” może być mylący, ponieważ osoby z ADHD mogą zwracać uwagę; po prostu starają się to uregulować, mówi Laura Rossillo, AAC, założycielka Perfectly ADHD w Roslyn Heights w stanie Nowy Jork, która oferuje szkolenia dla rodziców, indywidualne sesje coachingowe, grupy wsparcia i comiesięczne warsztaty na różne tematy związane z ADHD. A kiedy ktoś z ADHD nauczy się, jak działa jego mózg i co dla niego działa, może się przystosować, wykorzystując swoje mocne strony do rozwiązywania problemów, mówi.

ADHD rozwija się, gdy mózg i centralny układ nerwowy cierpią na zaburzenia związane ze wzrostem i rozwojem funkcji wykonawczych mózgu – takich jak uwaga, pamięć robocza, planowanie, organizowanie, przezorność i kontrola impulsów. Innymi słowy, umiejętności, które pomagają nam planować, ustalać priorytety i wykonywać złożone zadania, są zagrożone w wyniku ADHD. ten większość dzieci z ADHD nie wyrastaj z niej (choć niektórzy tak robią), aby choroba trwała w wieku dorosłym. W rzeczywistości objawy utrzymują się w wieku dorosłym w 60% przypadków.

Leczenie ADHD może oznaczać różnicę między osobą, która dobrze się rozwija, a osobą, która naprawdę walczy w życiu, wyjaśnia Rossillo. Bez odpowiedniego wsparcia i leczenia osoby z ADHD mogą otrzymać niechcianą uwagę, cierpieć w relacjach osobistych i mieć trudności z osiągnięciem swoich celów. Dotyczy to szczególnie dzieci z ADHD, które mogą mieć niższą samoocenę lub mniejszą wiarę w swoje umiejętności.

Nie wspominając o tym, co może wydawać się brakiem motywacji, tak naprawdę może być strach przed porażką, która ich powstrzymuje. Te dzieci mogą być również zagrożone złymi ocenami, lęk , depresja , lub nadużywanie substancji — lub angażuj się w ryzykowne zachowania, takie jak narkotyki, palenie lub picie, mówi Rossillo. Dorośli, którzy nie są leczeni, mogą być bardzo niezorganizowani i mieć trudności z utrzymaniem pracy.

Co powoduje ADHD?

Podczas gdy dokładne przyczyna ADHD pozostaje tajemnicą, większość badaczy obwinia za to połączenie biologii, genetyki i środowiska, mówi Rossillo. ADHD nie jest spowodowane rodzicielstwem, grami wideo lub zbyt dużą ilością cukru (choć te czynniki czasami nasilają objawy). Oto 411 czynników, które zdaniem naukowców mogą zwiększać szanse na rozwój choroby.

Genetyka.Chociaż naukowcy nie zidentyfikowali konkretnego genu ADHD, wiele badań wskazuje na związek genetyczny. Na przykład bardzo często zdarza się, że osoba, u której zdiagnozowano ADHD, ma co najmniej jednego bliskiego krewnego z tym schorzeniem. W rzeczywistości, 30-35% krewnych pierwszego stopnia (mama, tata, siostra lub brat) dzieci z ADHD również ma to zaburzenie.³
Środowisko.Czynniki środowiskowe obejmują toksyny i chemikalia w żywności, środkach czyszczących i środkach higieny osobistej, których używamy każdego dnia, a także narażenie na ołów, mówi Rossillo. Niemowlęta i małe dzieci są szczególnie podatne na toksyczne chemikalia, ponieważ mogą zakłócać normalny rozwój mózgu.
Uraz mózgu.Naukowcy uważają, że Poważny uraz mózgu może zmieniać regiony mózgu związane z ADHD.
Niska waga po urodzeniu.Badania pokazują, że dzieci urodzone przedwcześnie lub ważące zbyt mało są około trzy razy bardziej narażone na rozwój ADHD niż urodzone o czasie, zdrowe niemowlęta. Chociaż naukowcy nie wiedzą dokładnie, dlaczego tak się dzieje, spekulują, że ma to coś wspólnego ze stresem przedwczesnego rozwoju organizmu, który może prowadzić do stanu zapalnego.⁴

Co dzieje się w mózgu, gdy masz ADHD?

Pomyśl o mózgu jako ogromnym systemie elektrycznym z wieloma przewodami, które przesyłają do siebie wiadomości, aby utrzymać funkcjonowanie ciała na reg, wyjaśnia dr Thomas Brown, dyrektor Brown Clinic for Attention & Related Disorders w Hamden, Connecticut i autor książkiNowe rozumienie ADHD u dzieci i dorosłych: upośledzenie funkcji wykonawczychs. W tej super złożonej sieci mózg przekazuje wiadomości przez neurony, które za pomocą substancji chemicznych zwanych neuroprzekaźnikami przemieszczają się przez szczeliny zwane synapsami.

Dr Brown mówi, że osoby z ADHD nie uwalniają wystarczającej ilości neuroprzekaźników lub mogą je uwalniać i ładować zbyt szybko, zanim zostanie nawiązane odpowiednie połączenie. Tak więc wiadomości nie mogą dotrzeć tam, gdzie powinny. To często dlatego osoby z ADHD naprawdę borykają się z takimi rzeczami, jak słuchanie i wykonywanie zadań w odpowiednim czasie. Leki, w tym stymulanty i niestymulanty , może nadrobić te błędy, wyzwalając uwalnianie substancji chemicznych, które pomagają neuronom lepiej komunikować się ze sobą.

Artykuł kontynuuje poniżej

ADHD dla dorosłych: jak to jest

Eksperci twierdzą, że ADHD jest powszechnie niedodiagnozowane, zwłaszcza u kobiet.

Przeczytaj artykuł o ADHD dla dorosłych

Kiedy diagnozuje się ADHD?

ADHD jest często diagnozowane w dzieciństwie i zwykle utrzymuje się przez okres dojrzewania i dorosłość. Według Narodowy Instytut Zdrowia Psychicznego średni wiek rozpoznania dziecka z umiarkowanymi objawami ADHD to 7 lat⁵pomimo ADHD można wykryć u małych dzieci .

I jest to stan kapryśny: objawy mogą się różnić w zależności od osoby i z czasem nasilać się lub zmniejszać.

ADHD nie jest schorzeniem związanym z płcią, ale okazuje się, że jest to raczej sprawa faceta: odsetek chłopców, u których zdiagnozowano ADHD, jest trzykrotnie wyższy niż liczba dziewcząt. Jednym z powodów jest sposób, w jaki stan ten przedstawia się u chłopców w porównaniu z dziewczętami, mówi Rossillo. Chłopcy, będąc, cóż, chłopcami, mają tendencję do wykazywania nadpobudliwych i impulsywnych zachowań (wyrzucanie odpowiedzi w klasie bez wzywania, wiercenie się na miejscu) związane z ADHD, które zwykle są sygnałami ostrzegawczymi dla rodziców (lub nauczycieli, którzy zauważają zachowanie problemy u dzieci w ciągu dnia szkolnego) w celu uzyskania oceny dziecka.

Objawy ADHD są słabsze u dziewcząt. Mogą wyglądać przez okno, być wyjątkowo gadatliwe lub niespokojne, ale zazwyczaj nie wykazują tego rodzaju destrukcyjnego zachowania, które może ich zauważyć, więc wiele z nich może pozostać niezdiagnozowanych. Objawy ADHD u dziewcząt są również często przypisywane zaburzeniom nastroju.

[Kliknij, aby dowiedzieć się więcej o ADHD u dziewcząt i kobiet]

Jak diagnozuje się ADHD?

Chociaż Twój pediatra jest dobrym punktem wyjścia, psychiatrzy, psychologowie lub neurolodzy są najlepiej wykwalifikowani w diagnozowaniu ADHD (istnieją nieco inne kryteria diagnozy w zależności od wieku — więcej na ten temat poniżej). ADHD nie można określić za pomocą laboratorium lub badania krwi; chodzi bardziej o to, aby lekarz wiedział, na jakie znaki należy zwrócić uwagę.(Jeśli twój pediatra nie ma doświadczenia w diagnozowaniu ADHD – wielu nie – poproś o skierowanie do lekarza, który jest).

mieszkanie z dwubiegunową żoną

Podczas wizyty w gabinecie wstępna ocena ADHD może obejmować ustandaryzowany kwestionariusz, który bada zachowanie w różnych miejscach (np. w domu, szkole, pracy itp.). Bardziej dokładna ocena neuropsychologiczna może być konieczna, gdy nie jest jasne, czy ADHD jest obecne lub jeśli klinicysta podejrzewa, że współistnieje z innym stanem, takim jak lęk, depresja, trudności w uczeniu się itp., lub jest czymś zupełnie innym.

Ten rodzaj ewaluacji wykorzystuje testy oparte na wydajności do pomiaru takich rzeczy, jak intelekt, przetwarzanie języka, umiejętności wzrokowo-przestrzenne, pamięć, funkcje sensomotoryczne, uwaga/funkcjonowanie wykonawcze, rozwój społeczno-emocjonalny oraz — w zależności od wieku — osiągnięcia w nauce. Następnie te wrażenia są wykorzystywane do ustalenia, czy Twoje dziecko wykazuje uporczywe oznaki nieuwagi, dezorganizacji, impulsywności i nadpobudliwości oraz czy występują one w więcej niż jednej sytuacji, na przykład w domuorazw szkole. Ponieważ widocznych jest tak wiele objawów związanych z ADHD, usługodawca może poprosić nauczycieli, rodziców i inne osoby o obserwowanie i odpowiadanie na pytania dotyczące ocenianego dziecka.

Szacuje się, że wśród 8 milionów dorosłych osób z ADHD liczba ta rośnie – częściowo z powodu zwiększonej świadomości choroby i jej objawów.⁶Dorośli z ADHD mogą jednak nie zdawać sobie sprawy, że je mają. Zamiast tego współpracownicy, partnerzy, przyjaciele lub rodzina mogą być pierwszymi, którzy zauważą, że dana osoba zmaga się z takimi rzeczami, jak impulsywne zachowanie, niepokój, koncentracja i zmiana uwagi lub problemy z dotrzymaniem terminów.

Wspierający małżonek może przejąć płacenie rachunków od partnera z ADHD i upewniać się, że ważne spotkania są zaplanowane i dotrzymywane. Dorośli, którzy mają obawy związane z ADHD, mogą najpierw zostać przebadani przez lekarza pierwszego kontaktu, ale często są kierowani do specjalisty, takiego jak psycholog, psychiatra lub neurolog, który może potwierdzić i leczyć stan. Niektóre są początkowo sprawdzane za pomocą Skala samooceny ADHD dla dorosłych .

[ Kliknij, aby dowiedzieć się więcej o tym, jak ADHD wpływa na relacje ]

Objawy ADHD

Ponieważ ADHD nie jest uniwersalnym schorzeniem, dzieci i dorośli będą wykazywać różne stopnie i rodzaje zachowań (można to traktować jako spektrum), w tym nieuwagę, rozpraszanie uwagi, nadpobudliwość i impulsywność, w zależności od typu ADHD mają. Istnieją trzy rodzaje:ADHD nadaktywno-impulsywne, Nieuważne ADHD (dawniej znane jako ADD i częściej występujące u dziewcząt), lubPołączony typ ADHD, połączenie hiperaktywnych, impulsywnych i nieuważnych objawów ADHD.

Podczas gdy wiele objawów towarzyszących ADHD może wydawać się zachowaniami, które wielu z nas wykazuje w dawnych czasach, kiedy dziecko (poniżej 12 lat) wykazuje co najmniej 6 objawów z jednej lub obu poniższych kategorii przez co najmniej 6 miesięcy i wykazuje w więcej niż jednym miejscu (w domu, klasie lub w pracy), ADHD może zostać zdiagnozowane. Młodzież w wieku 17 lat i starsza oraz dorośli powinni mieć co najmniej pięć objawów.

ADHD z przewagą nadpobudliwości i impulsu

Niespokojne ręce lub stopy lub dodatkowe skręcanie się na krześle
Trudności z utrzymaniem pozycji siedzącej, co może być problematyczne na zajęciach, wykładzie lub w miejscu pracy
Biega lub wspina się nadmiernie (dzieci); skrajny niepokój (dorośli)
Trudności w cichym angażowaniu się w czynności
Zachowuje się tak, jakby mieli wewnętrzny silnik na hiperprędkości i zawsze muszą być w ruchu
Mówi nadmiernie
Wymazuje odpowiedzi jeszcze przed ukończeniem pytań
Trudności w oczekiwaniu lub skręcaniu
Przerywa rozmowy lub wtrąca się — tj. wstawia się do grupy BFF bawiących się razem

Przeważnie nieuważne ADHD (wcześniej znane jako ADD)

Brakuje szczegółów, co może skutkować takimi rzeczami, jak oddawanie pracy domowej z mnóstwem błędów ortograficznych lub niepowodzeniem kompletnego przepisu z powodu nieumyślnego pominięcia składników
trudności ze zwróceniem uwagi; czytanie lub słuchanie lekcji nauczyciela może szybko przekształcić się w sesję marzeń
Nie słucha również, gdy mówimy — mogą wydawać się roztargnione i patrzeć wszędzie, ale wprost na ciebie
Nie postępuje zgodnie z instrukcjami. Na przykład, w trakcie czytania wskazówek dotyczących zadania domowego, zostają wciągnięci w wir Nintendo — a praca domowa nigdy się nie kończy
Trudności z organizacją i zarządzaniem czasem
Unika zadań wymagających intensywnej koncentracji (cześć, praca domowa)
Łatwo się rozprasza
Zapominanie w codziennych czynnościach

Przeważnie nieuważne ADHD (wcześniej znane jako ADD)

Artykuł kontynuuje poniżej

Zaniepokojone Twoje dziecko może mieć ADHD?

Rozwiąż nasz 2-minutowy quiz dotyczący nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi, aby sprawdzić, czy Twoje dziecko może odnieść korzyści z dalszej diagnozy i leczenia.

Zrób ocenę ADHD dziecka

Osiem rzeczy, które rodzice dzieci z ADHD powinni wiedzieć

Przede wszystkim diagnoza ADHD nie jest złą rzeczą. Z odpowiednim wsparciem, narzędziami, leczeniem i, co najważniejsze, miłością, Twoje dziecko może odnieść sukces we wszystkim, co robi, mówi Rossillo. Pamiętać:

Diagnoza nie oznacza, że Twoje dziecko nie może złagodzić objawów lub zmienić się. Oznacza to po prostu, że potrzebują innego sposobu uczenia się lub wsparcia. Wiele dzieci z ADHD korzysta z zakwaterowanie szkolne, takie jak IEP lub plany 504 .
Mózg może się zmieniać i dostosowywać do otoczenia, więc jeśli dziecko jest akceptowane i wspierane na wczesnym etapie, wynik jest bardzo pozytywny, mówi Rossillo.
Zrozumienie ich mocnych i słabych stronmoże zmienić trajektorię życia dziecka.
Łączenie się z dzieckiem w pozytywny sposób, nawet przez 30 minut dziennie — rozmowa, obiad, gra — może pomóc w ograniczeniu niepożądanych zachowań i zwiększeniu pozytywnych.
Oferuj wybór i zawsze łap go na dobrym. Kiedy skoncentrujemy się na tym, co dziecko robi dobrze, a co nie, możemy zwiększyć jego motywację do zadowolenia, mówi Rossillo.
Wspólna burza mózgów. Zazwyczaj dzieci znają odpowiedzi na własne problemy, więc jeśli nie są zaangażowane w rozwiązywanie problemów, możesz nie zauważyć, jak im pomóc. To nie tylko tworzy lepsze połączenie, ale także dodaje im siły, mówi Rossillo.
Zrób wszystko, aby nie krytykować objawów ADHD. Zamiast tego skup się na mocnych stronach Twojego dziecka i na tym, jak może je wykorzystać na inne sposoby. Eksperci szacują, że dzieci z ADHD otrzymują w ciągu swojego życia o 20 000 więcej negatywnych wiadomości niż dzieci normalnie rozwijające się, a ich rodzice również otrzymują więcej negatywnych informacji zwrotnych na temat swoich dzieci. Skumulowane skutki całej tej negatywności mogą prowadzić do poczucia wstydu, poczucia winy i nienawiści do samego siebie.⁷
Ekstremalna wrażliwość emocjonalna może być znakiem rozpoznawczym ADHD. Znany ekspert ADHD, dr William Dodson, ukuł ten termin dysforia wrażliwa na odrzucenie (RSD) opisać intensywny ból emocjonalny doświadczany przez wiele osób z ADHD, gdy dostrzegają odrzucenie lub czują się krytykowani przez osoby w ich życiu, które są dla nich ważne. Natychmiastowa wściekłość skierowana na osobę lub sytuację powodującą emocjonalną stronę może być sposobem, w jaki RSD manifestuje się u osób z ADHD. Jeśli Twoje dziecko nie jest w stanie tolerować postrzeganej krytyki lub odrzucenia, zanotuj i porozmawiaj ze swoim pediatrą. RSD jest mało znanym objawem ADHD.

Leczenie ADHD

Chociaż nie ma magicznego lekarstwa na ADHD, stan może być skutecznie leczony u dzieci i dorosłych często poprzez kombinację terapia behawioralna , leki oraz dostosowania i wsparcie w pracy i szkole. Część leczenia dzieci obejmuje również szkolenie rodziców, które koncentruje się na lepszej komunikacji rodzic-dziecko, uczeniu dziecka społecznie akceptowalnego zachowania i nagradzaniu za dobre zachowanie. Plany leczenia nie są takie same dla wszystkich, dlatego ważne jest, aby monitorować, śledzić i wprowadzać poprawki, jeśli to konieczne.

Najlepsza terapia ADHD

Terapia behawioralna i psychoedukacja są zalecane, aby pomóc osobom z ADHD lepiej radzić sobie z emocjami i zachowaniem. Terapeuta może pomóc w sprawach związanych z funkcjonowaniem wykonawczym, takich jak zarządzanie czasem i pracować z daną osobą, aby opracować nowe procedury, aby pozostać na dobrej drodze. Terapia może również koncentrować się na strategiach poprawy samoregulacji i samokontroli, dzięki czemu pacjent jest lepiej przygotowany do radzenia sobie z codziennymi wyzwaniami w domu, w klasie, w pracy i sytuacjach społecznych.

DO podejście poznawczo-behawioralne jest skuteczny w pracy nad konkretnym problematycznym zachowaniem, pomagając osobie zrozumieć, dlaczego to robi i jak to zmienić. Ponadto grupy umiejętności społecznych mogą być korzystne dla dzieci i nastolatków z ADHD, którzy często borykają się z interakcjami społecznymi dzięki impulsywności. Terapia zwykle odbywa się raz w tygodniu, przez 45 minut na raz.

jak zatrzymać uzależnienie od internetu?

Leki na ADHD

U dzieci w wieku 6 lat i starszych oraz dorosłych lek może być ważną częścią leczenia.
Leki stosowane w leczeniu ADHD są klasyfikowane jako stymulanty i nie-stymulanty. Działają poprzez zwiększenie poziomu neuroprzekaźników w mózgu, aby zmniejszyć typowe objawy, takie jak nieuwaga i nadpobudliwość. Pamiętaj, że leki mogą nie działać dla wszystkich lub znalezienie odpowiedniego może zająć trochę czasu.

Używki.Są to najczęściej stosowane leki w leczeniu ADHD i działają poprzez poprawę skupienia i zmniejszenie rozpraszania uwagi. Stymulanty zwiększają ilość substancji chemicznych w mózgu, w tym dopaminy i noradrenaliny, które mają kluczowe znaczenie dla przekazywania wiadomości między neuronami. U dzieci 70 do 80% wykazuje poprawę objawów w ciągu jednej do dwóch godzin od przyjęcia leku. U dorosłych 70% zgłasza zauważalną poprawę po zastosowaniu stymulantów w ciągu kilku godzin od zastosowania leku. Dwa ogólne stymulanty, znane również jako stymulanty ośrodkowego układu nerwowego, szeroko stosowane w leczeniu ADHD, to metylofenidat ( Koncert, Aptensio XR ) i dekstroamfetaminy ( Adderall ).
Niestymulanty.Gdy lek pobudzający nie jest dobrze tolerowany lub nie łagodzi objawów, lekami niestymulacyjnymi mogą być leki. Leczą objawy impulsywności i nadpobudliwości, regulacji emocjonalnej i bezsenności. W przeciwieństwie do szybko działających stymulantów, ich pełne uruchomienie może zająć nawet tydzień i może wymagać pewnych poprawek, aby znaleźć odpowiednią dawkę. Powszechne niestymulanty obejmują atomoeksetynę ( Straterra ), który pomaga zwiększyć noradrenalinę, aby poprawić koncentrację, jednocześnie łagodząc impulsywność i nadpobudliwość. Znany jako leki alfa-agonistyczne, klonidyna (Kapvay) i Guanfacine (Intuniv) zostały pierwotnie opracowane jako leki na nadciśnienie, ale zostały zatwierdzone do leczenia ADHD. Wpływają na receptory w częściach mózgu, które pomagają w funkcjonowaniu wykonawczym poprzez wzmocnienie pamięci roboczej, poprawę kontroli uwagi i impulsów oraz zmniejszenie rozproszenia.

Alternatywne metody leczenia

Leki i terapia nie są jednak jedynymi sposobami leczenia ADHD. Trochęalternatywne metody leczeniaokazały się pomocne w radzeniu sobie z różnymi objawami ADHD.⁸Porozmawiaj z lekarzem o tych podejściach:

Medytacja i uważność.Ten rodzaj treningu, który koncentruje się na byciu obecnym w danej chwili, pomaga osobom z ADHD wyostrzyć swoją uwagę i stać się bardziej świadomymi siebie, co może ograniczyć impulsywne zachowania i zmniejszyć lęk często związany z ADHD.⁹
Ćwiczenie.Naukowcy uważają, że ćwiczenia (nawet 30 minut dziennie) mogą zmniejszyć nasilenie objawów ADHD i poprawić funkcjonowanie poznawcze, w tym skupienie, uwagę i pamięć.¹⁰
Dieta.ten najlepsza dieta na ADHD to prosty i pożywny plan żywieniowy. Jedzenie pokarmów, które zmniejszają stan zapalny w organizmie, może pomóc w lepszym funkcjonowaniu mózgu. Obejmuje to ograniczenie białej mąki, białego cukru, przetworzonej żywności oraz włączenie większej ilości owoców i warzyw oraz pokarmów bogatych w kwasy tłuszczowe omega-3, takich jak łosoś lub tuńczyk. Badania pokazują, że żywność bogata w kwasy omega-3 faktycznie pomaga mózgowi z ADHD lepiej funkcjonować, łagodzi nadpobudliwość i poprawia zdolność koncentracji i zwracania uwagi.^jedenaście
Trening.Dzięki coachingowi mogą nauczyć się, jak wzmocnić swoją organizację i pamięć, poprawić umiejętności społeczne i dowiedzieć się, jak najlepiej funkcjonuje ich mózg, aby znaleźć to, co dla nich działa. ten Organizacja Trenerów ADHD (ACO) może połączyć Cię z wykwalifikowanymi trenerami ADHD w całym kraju.

Powiązane warunki

Osoby z ADHD są również podatne na wiele innych problemów, w tym lęk, trudności w uczeniu się, zaburzenie opozycyjno-buntownicze , nadużywanie substancji, zaburzenie afektywne dwubiegunowe ,¹²depresja i niepokój społeczny .

Badania wykazały, że współistniejący stan jest często znakiem rozpoznawczym cięższej postaci ADHD. Dlatego tak ważne jest, aby ocena ADHD obejmowała również ocenę tych powiązanych stanów, a także bieżące badania przesiewowe w przypadku postawienia diagnozy ADHD. Jeśli zostanie zdiagnozowany również inny stan, lekarz może zalecić szereg opcji leczenia, które podobnie jak ADHD będą obejmować leki i terapię.

Związek między AHDH a ryzykownym zachowaniem

Ponieważ osoby z ADHD mają niższy poziom dopaminy, substancji chemicznej, która daje poczucie podniecenia i podniecenia, mogą częściej angażować się w ryzykowne zachowania, takie jak narkotyki, alkohol, seks w młodszym wieku, a nawet działania związane z poszukiwaniem adrenaliny jak skoki na bungee lub wyścigi samochodowe. Dzieje się tak, ponieważ dreszcz tego zachowania zwiększa dopaminę w mózgu. Osobom z ADHD szczególnie trudno jest wykonywać przyziemne, nudne zadania ze względu na ich „potrzebę” stymulujących czynności. mówi Rossillo.

Ale to nie znaczy, że wszyscy ludzie z ADHD powinni stać się kaskaderami, aby się spełnić; praca przy biurku od 9 do 5 może nie być ich rzeczą. Wiele osób z ADHD może ostatecznie szukać pracy, która obejmuje ciągły ruch, wysoką intensywność lub szybkie tempo pracy, mówi Rossillo. Ktoś lekarz z izby przyjęć?

Supermoce ADHD: zalety, o których nikt nie mówi

Nadmierne skupienie, humor, popęd, pasja i oczywiście nieszablonowe myślenie o ADHD to jedne z wielu unikalnych cech i pozytywnych umiejętności związanych z ADHD. Ludzie z ADHD są znani z kreatywnych myślicieli do góry nogami, którzy bardzo troszczą się o innych (dzięki wrażliwości i interpersonalnej intuicji) i mają dużo energii. Kiedy myślimy o wyzwaniach ADHD, w wyzwaniu jest wiele związanych z nim darów, powiedział Rossillo. Pomiędzy nimi:

Pomysłowość.Kiedy kreatywność ADHD zostanie wykorzystana, może to prowadzić do rozwiązania problemów, które wielokrotnie przeszkadzały innym. Niektórzy pracodawcy dostrzegają przewagę konkurencyjną w sile roboczej, która wspiera ten rodzaj różnorodności. Obecnie coraz więcej firm coraz częściej rekrutuje myślicieli neuroróżnorodnych (w tym osoby z ADHD).^13.14
Nadogniskowanie.Kiedy ktoś z ADHD jest zaangażowany w coś interesującego dla niego, może skupiać się godzinami, więc jest powód, dla którego Twoje dziecko może spędzić pół dnia grając na Nintendo lub deskorolce i pięć minut odrabiając pracę domową.
Intuicja.Osoby z ADHD są często bardzo wrażliwe i intuicyjne, mają zdolność wychwytywania tego, co mogą czuć inni. To może sprawić, że będą bardzo empatyczni, kochający i życzliwi.

Ważne jest, aby zdać sobie sprawę, że wiele osób z ADHD jest bardzo inteligentnych, ale uczą się inaczej i mogą potrzebować więcej struktury, dodatkowego czasu i konkretnych narzędzi, aby w pełni wykorzystać swój potencjał i naprawdę się rozwijać.

Często zadawane pytania

Co oznacza ADHD?

Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD) jest schorzeniem neurorozwojowym dotykającym zarówno dzieci, jak i dorosłych. W rzeczywistości około 8 milionów dorosłych w USA żyje z tą chorobą, a szacunkowa liczba dzieci, u których zdiagnozowano ADHD, wynosi 6,1 miliona.

Co powoduje ADHD?

Nie jest do końca jasne, co powoduje ADHD, chociaż większość badaczy obwinia za to połączenie biologii, genetyki i środowiska. Nie ma konkretnego genu ADHD, ale wiele badań wskazuje na związek genetyczny, co oznacza, że osoba, u której zdiagnozowano ADHD, ma co najmniej jednego bliskiego krewnego z tą chorobą. Toksyny i chemikalia w żywności, środkach czystości i produktach higieny osobistej, a także narażenie na ołów w środowisku, mogą zwiększać ryzyko ADHD, ponieważ mogą zakłócać normalny rozwój mózgu. Inne czynniki, takie jak urazowe uszkodzenie mózgu i niska waga urodzeniowa, mogą również przyczyniać się do ADHD.

Jakie są najczęstsze objawy ADHD?

Istnieje wiele objawów związanych z ADHD i mogą się one różnić w zależności od osoby, ale najczęstsze z nich to impulsywność, dezorganizacja, złe zarządzanie czasem, problemy z koncentracją na zadaniach, trudności w wielozadaniowości, nadpobudliwość lub niepokój, niska tolerancja frustracji, wahania nastroju , słabe planowanie, problemy z wykonywaniem i wykonywaniem zadań oraz trudności w radzeniu sobie ze stresem.

Jakie są 3 rodzaje ADHD?

Istnieją trzy rodzaje ADHD: ADHD głównie nadpobudliwe i impulsywne, ADHD głównie nieuważne i ADHD typu złożonego. Osoby z ADHD głównie nadpobudliwym i impulsywnym są bardzo niespokojne, niespokojne, impulsywne, niecierpliwe, mają tendencję do przerywania innym lub nieustannej rozmowy. Osoby, które mają ADHD głównie nieuważne (wcześniej znane jako ADD), mają problemy z koncentracją, wykonywaniem zadań lub wykonywaniem instrukcji. Mogą być marzycielami i często gubią klucze i pracę domową. ADHD to połączenie obu typów ADHD.

Dziecko lub osoba dorosła, u której zdiagnozowano ADHD, staje przed codziennymi wyzwaniami, które mają wpływ na prawie każdy obszar jego życia. Jednak wytrwałość w poszukiwaniu odpowiedniego leku i dawki – przy jednoczesnym znalezieniu czasu na terapię skupiającą się na skutecznych behawioralnych technikach radzenia sobie – będzie kluczem do skutecznego radzenia sobie z tym schorzeniem.

Źródła artykułów

1. 1. Narodowy Instytut Zdrowia Psychicznego. Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi. Dostępne o: https://www.nimh.nih.gov/health/statistics/prevalence/attention-deficit-hyperactivity-disorder-among-children.shtml . Ostatnia aktualizacja listopad 2017. Dostęp 27 sierpnia 2020.
  2. Centra Kontroli i Zapobiegania Chorobom. Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi. Dostępne o: https://www.cdc.gov/ncbddd/adhd/data.html Ostatnia recenzja 15 października 2019 r. Dostęp 27 sierpnia 2020 r.
  3. Sudre, G., Frederick, J., Sharp, W.i in.Mapowanie powiązań między poligenicznym ryzykiem dziecięcych zaburzeń neuropsychiatrycznych, objawami zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi, funkcjami poznawczymi i mózgiem.Psychiatria Mola(2019). https://doi.org/10.1038/s41380-019-0350-3 Dostęp 27 sierpnia 2020 r.
  4. Amerykańska Akademia Pediatrii.Pediatria. Deficyt uwagi/zaburzenie nadpobudliwości psychoruchowej i bardzo przedwczesne/bardzo niska waga urodzeniowa: metaanaliza . Adelar Pedro Franz,Gul Unsel Bolati in. OpublikowanyPediatriastyczeń 2018,141(1)e20171645;DOI: https://doi.org/10.1542/peds.2017-1645. Dostęp 27 sierpnia 2020 r.
  5. Centra Kontroli i Zapobiegania Chorobom. Raport Narodowego Centrum Statystyki Zdrowia. Numer 81. 3 września 2015 r. Doświadczenia diagnostyczne dzieci z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej. Dostępne o: https://www.cdc.gov/nchs/data/nhsr/nhsr081.pdf Dostęp 27 sierpnia 2020 r.
  6. Targum SD, Adler LA. Nasze obecne rozumienie ADHD dla dorosłych.Innov Clin Neurosci. 2014;11(11-12):30-35. Dostępne o: https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4301030/ Dostęp 27 sierpnia 2020 r.
  7. Stowarzyszenie Zdrowia Psychicznego Dzieci i Młodzieży. Dziennik Psychologii Dziecka i Psychiatrii. Dowody na zwiększoną kontrolę behawioralną poprzez karanie u dzieci z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi. Furukawa E, Tripp G i in. Opublikowano 9 września 2016 r. Dostępne pod adresem: https://doi.org/10.1111/jcpp.12635
    Dostęp 27 sierpnia 2020 r.
  8. Dziennik Amerykańskiej Akademii Psychiatrii Dzieci i Młodzieży.(2007). Parametr praktyki do oceny i leczenia dzieci i młodzieży z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej. https://www.jaacap.org/article/S0890-8567(09)62182-1/pdf
  9. Mitchell JT, Żyłowska L, Kollins SH. Trening medytacji uważności dotyczący deficytu uwagi/zaburzenia nadpobudliwości w wieku dorosłym: obecne wsparcie empiryczne, przegląd leczenia i przyszłe kierunki.Praktyka Cogn Behav. 2015; 22 (2): 172-191. doi: 10.1016 / j.cbpra.2014.10.002
  10. Rassovsky Y, Alfassi T. Uwaga poprawia się podczas ćwiczeń fizycznych u osób z ADHD.Przód Psychol. 2019;9:2747. Opublikowano 9 stycznia 2019 r. doi:10.3389/fpsyg.2018.02747 Dostęp 27 sierpnia 2020 r.
  11. Chang JP, Su KP, Mondelli V, et al. Wysoka dawka kwasu eikozapentaenowego (EPA) poprawia uwagę i czujność u dzieci i młodzieży z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD) i niskim poziomem endogennego EPA.Transl Psychiatria. 2019;9(1):303. Opublikowano 20 listopada 2019. doi:10.1038/s41398-019-0633-0 Dostęp 27 sierpnia 2020.
  12. Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne.Wiadomości psychiatryczne.ADHD z chorobą afektywną dwubiegunową może być wyraźną chorobą Joan Arehart-Treiichel. Opublikowano online 1 lutego 2013 r. Dostępne pod adresem: https://psychnews.psychiatryonline.org/doi/full/10.1176/appi.pn.2013.2a9. Dostęp 27 sierpnia 2020 r.
  13. Magazyn Fortuny.Ponieważ coraz trudniej znaleźć pracowników, Microsoft i Goldman Sachs mają nadzieję, że neuroróżnorodny talent może być brakującym elementem,przez Gwen Moran. Opublikowano 7 grudnia 2019 r. Dostępne pod adresem: https://fortune.com/2019/12/07/autyzm-aspergers-adhd-dysleksja-neuroróżnorodność-zatrudnianie-prac-pracy/ Dostęp 27 sierpnia 2020 r.
  14. Randall Robbins | Milena Ratajczak-Mrozek (redaktor recenzujący) (2017) Niewykorzystany potencjał pracownika ADHD w miejscu pracy, Cogent Business & Management, 4:1, DOI: 10.1080/23311975.2016.1271384 Dostępne pod adresem: https://www.tandfonline.com/doi/full/10.1080/23311975.2016.1271384. Dostęp 27 sierpnia 2020 r.