Rodzaje depresji: 10 najczęstszych zaburzeń depresyjnych

Skocz do: Depresja kliniczna Dystymia Depresja maniakalna Depresja poporodowa Depresja sezonowa Depresja psychotyczna Zaburzenia dysmorficzne przedmiesiączkowe Nietypowa depresja Sytuacyjna depresja Destrukcyjne zaburzenie rozregulowania nastroju

Depresja to coś więcej niż tylko smutek. Każdy od czasu do czasu czuje się przygnębiony, zdenerwowany lub pozbawiony motywacji, ale depresja to znacznie więcej niż po prostu bycie na dnie. Zaburzenie depresyjne to zaburzenie nastroju, które wpływa na to, jak dana osoba myśli, czuje się i zachowuje. Oznaki i objawy depresji mogą obejmować beznadziejność i zmęczenie, utratę zainteresowania życiem, ból fizyczny, a nawet myśli samobójcze. ten Definicja depresji w DSM-5 stwierdza, że jeśli osoba ma te objawy przez okres dwóch tygodni, osoba doświadcza epizodu depresyjnego.

Istnieje wiele różnych rodzajów depresji, z których niektóre są spowodowane wydarzeniami w Twoim życiu, a inne zmianami chemicznymi w mózgu. Depresję można traktować jako pojęcie zbiorcze dla różnych zaburzeń, z których niektóre są spowodowane pewnymi wydarzeniami życiowymi lub sytuacjami, a inne zmianami chemicznymi w mózgu. Co więcej, chociaż niektóre objawy związane z różnymi zaburzeniami depresyjnymi nakładają się na siebie, istnieją również pewne kluczowe różnice.

Ponieważ termin „depresja” obejmuje tak wiele rodzajów depresji, jeśli myślisz, że możesz być w depresji, możesz zadać sobie pytanie:jaki rodzaj depresji mam?

Uzyskanie głębszego zrozumienia różnych rodzajów depresji może pomóc w rozpoczęciu podróży do diagnozy i powrotu do zdrowia. Poświęcenie trochę czasu na zastanowienie się, skąd bierze się depresja, bardzo ci pomoże, gdy poczujesz się gotowy do rozmowy z lekarzem lub innym specjalistą zdrowia psychicznego na temat zaburzeń depresyjnych. Pamiętaj, że ważne jest, abyś zwrócił się o pomoc do lekarza, aby postawić dokładną diagnozę depresji oraz otrzymać potrzebne leczenie i wsparcie.

Poważna depresja (depresja kliniczna)

Ciężkie zaburzenie depresyjne , znana również jako depresja jednobiegunowa lub kliniczna, charakteryzuje się uporczywym uczuciem smutku lub brakiem zainteresowania bodźcami zewnętrznymi. Możesz mieć ten rodzaj depresji, jeśli masz pięć lub więcej z poniższych objawów przez większość dni przez 2 tygodnie dłużej. Przynajmniej jednym z objawów musi być obniżony nastrój lub utrata zainteresowania aktywnością.

Utrata zainteresowania lub przyjemności z twoich działań
Poczucie bezwartościowości lub winy
Negatywne myślenie z niemożnością dostrzeżenia pozytywnych rozwiązań
Uczucie niepokoju lub wzburzenia
Niezdolność do skupienia
Bicie się z bliskimi
Drażliwość
Odchodzenie od bliskich
Wzrost snu
Wyczerpanie i letarg
Chorobliwe, samobójcze myśli
Utrata lub przyrost masy ciała

Odpowiedzi na Twoje pytania

Co to jest poważny epizod depresyjny?
Epizod dużej depresji to okres dwóch tygodni lub dłuższy, w którym dana osoba doświadcza objawów dużej depresji, takich jak beznadziejność, utrata przyjemności, zmęczenie i myśli samobójcze. W szczególności osoba musi odczuwać obniżony nastrój i/lub utratę zainteresowania czynnościami.
Czy poważne zaburzenie depresyjne jest uleczalne?
Duże zaburzenie depresyjne to stan, który może przybierać na sile przez całe życie. W związku z tym duże zaburzenie depresyjne nie jest uważane za uleczalne, ale dzięki odpowiedniemu leczeniu objawy depresji można z czasem opanować i złagodzić.
Jakie jest najlepsze leczenie dużej depresji?
Dostępnych jest wiele opcji leczenia poważnych zaburzeń depresyjnych, w tym psychoterapia, leki przeciwdepresyjne, terapia poznawczo-behawioralna (CBT), terapia elektrowstrząsowa (ECT) i leczenie naturalne. Plan leczenia będzie się różnić dla każdej osoby w zależności od indywidualnych potrzeb, chociaż często uważa się, że najlepszym sposobem leczenia dużej depresji jest połączenie leków i terapii.

Dystymia (uporczywe zaburzenie depresyjne)

Dystymia , znana również jako uporczywe zaburzenie depresyjne, to długotrwała forma depresji, która trwa latami i może zakłócać codzienne życie, pracę i relacje. Osobom z dystymią często trudno jest być szczęśliwym nawet przy typowo radosnych okazjach. Mogą być postrzegani jako ponury, pesymistyczni lub narzekający, podczas gdy w rzeczywistości mają do czynienia z przewlekłą chorobą psychiczną. Objawy dystymii mogą pojawiać się i znikać z czasem, a intensywność objawów może się zmieniać, ale objawy na ogół nie znikają na dłużej niż dwa miesiące na raz.

Odpowiedzi na Twoje pytania

Czym różni się dystymia od ciężkiej depresji?
Nastrój depresyjny doświadczany w przypadku dystymii nie jest tak poważny jak poważne zaburzenie depresyjne, ale nadal wywołuje uczucie smutku, beznadziejności i utraty przyjemności. Podczas gdy objawy depresji muszą być obecne przez co najmniej dwa tygodnie, aby zdiagnozować poważne zaburzenie depresyjne, diagnoza dystymii wymaga doświadczania kombinacji objawów depresyjnych przez dwa lata lub dłużej.
Co należy rozumieć przez wysokofunkcjonującą depresję?
Termin depresja wysokofunkcjonująca jest często używany w odniesieniu do dystymii lub uporczywego zaburzenia depresyjnego, ponieważ ze względu na przewlekły charakter tego typu depresji, wiele osób żyjących z tym zaburzeniem kontynuuje ruchy życia w sposób zrobotyzowany, pozornie w porządku dla otaczających ich osób.
Co to jest podwójna depresja?
Podwójna depresja jest powikłaniem dystymii. Z biegiem czasu ponad połowa osób z dystymią doświadcza nasilających się objawów, które prowadzą do wystąpienia pełnego zespołu ciężkiej depresji oprócz zaburzenia dystymicznego, co prowadzi do tak zwanej podwójnej depresji.

Depresja maniakalna (zaburzenie afektywne dwubiegunowe)

Choroba afektywna dwubiegunowa, czasami określana jako depresja maniakalna , to stan zdrowia psychicznego, który powoduje skrajne wahania nastroju i zmiany energii, myślenia, zachowania i snu. W przypadku depresji maniakalnej nie tylko czujesz się przygnębiony; Twój stan depresyjny może prowadzić do myśli samobójczych, które zamieniają się w uczucie euforii i niekończącej się energii. Te ekstremalne wahania nastroju mogą występować częściej – na przykład co tydzień – lub pojawiać się sporadycznie – może tylko dwa razy w roku.

Stabilizatory nastroju, takie jak lit, mogą być stosowane do kontrolowania wahań nastroju towarzyszących chorobie afektywnej dwubiegunowej, ale pacjentom przepisuje się również różne leki, w tym leki przeciwdepresyjne i atypowe leki przeciwpsychotyczne.

Odpowiedzi na Twoje pytania

Czy choroba afektywna dwubiegunowa jest genetyczna?
Chociaż naukowcy nie wskazali jednej podstawowej przyczyny, wydaje się, że genetyka może odpowiadać za około 60-80% ryzyka rozwoju choroby afektywnej dwubiegunowej, co wskazuje na kluczową rolę, jaką dziedziczność odgrywa w tej chorobie. Ryzyko zachorowania na chorobę afektywną dwubiegunową jest również znacznie zwiększone, jeśli masz krewnego pierwszego stopnia cierpiącego na tę chorobę.
Czy chorobę afektywną dwubiegunową można wyleczyć?
Obecnie nie ma lekarstwa na chorobę afektywną dwubiegunową, ale można ją skutecznie leczyć za pomocą planu leczenia obejmującego połączenie leków i psychoterapii.
Jaka jest różnica między zaburzeniem dwubiegunowym 1 a zaburzeniem dwubiegunowym 2?
Podczas gdy wszystkie rodzaje zaburzeń afektywnych dwubiegunowych obejmują skrajne wzloty i upadki, główną różnicą między dwubiegunową 1 a dwubiegunową 2 jest nasilenie objawów maniakalnych. W przypadku dwubiegunowej 1 mania lub podwyższony nastrój jest zwykle bardziej dotkliwa niż w przypadku dwubiegunowej 2. W przypadku dwubiegunowej 2 osoba doświadcza hipomanii, mniej poważnej formy manii, która powoduje zachowania nietypowe dla jednostki, ale nie anormalne dla społeczeństwa w duży.

czy atak paniki może trwać godzinami?

Depresja poporodowa (depresja okołoporodowa)

Smutne uczucia i napady płaczu, które następują po porodzie, są znane jako baby blues. Baby blues są powszechne i mają tendencję do zmniejszania się w ciągu tygodnia lub dwóch. Ten rodzaj smutku jest często przypisywany dramatycznym zmianom hormonalnym, które następują po porodzie. Około jedna na siedem kobiet doświadczy czegoś bardziej ekstremalnego niż typowy baby blues. Jednak kobiety, które rodzą i zmagają się ze smutkiem, lękiem lub zmartwieniem przez kilka tygodni lub dłużej, mogą mieć depresja poporodowa (PPD). Oznaki i objawy PPD obejmują:

Uczucie przygnębienia lub depresji przez większość dnia przez kilka tygodni lub dłużej
Uczucie dystansu i oddalenia od rodziny i przyjaciół
Utrata zainteresowania zajęciami (w tym seksem)
Zmiany nawyków żywieniowych i spania
Czuję się zmęczony przez większość dnia
Uczucie złości lub irytacji
Masz uczucia niepokoju, zmartwienia, napadów paniki lub gonitwy myśli

Odpowiedzi na Twoje pytania

Czy depresja poporodowa może rozpocząć się kilka miesięcy po porodzie?
Depresja poporodowa niekoniecznie zaczyna się natychmiast po urodzeniu dziecka. Objawy depresji poporodowej mogą pojawić się w ciągu pierwszych kilku tygodni po porodzie, chociaż czasami objawy PPD pojawiają się dopiero kilka miesięcy po urodzeniu i mogą pojawić się w dowolnym momencie pierwszego roku życia dziecka.
Dlaczego występuje depresja poporodowa?
Chociaż dokładna przyczyna depresji poporodowej nie jest znana, uważa się, że jest ona wynikiem różnych czynników, w tym: fizycznych zmian wynikających z ciąży; niepokój o rodzicielstwo; zmiany hormonalne; wcześniejsze problemy ze zdrowiem psychicznym; brak wsparcia; skomplikowana ciąża lub poród i/lub zmiany w cyklu snu.
Czy depresja poporodowa może przychodzić i odchodzić?
Kobiety, które cierpiały na depresję poporodową (PPD), są zawsze narażone na przyszłe epizody nastroju po pierwszym doświadczeniu depresji, prawdopodobnie dlatego, że zmiana na te epizody jest teraz odwrócona po PPD, a także dlatego, że stres związany z macierzyństwem nie znika i może się nawet pogorszyć w zależności od trwających stresorów psychologicznych, mówi dr n. med. Jean Kim Jeśli kobieta przyjmuje leki na objawy depresji, może to z jakiegokolwiek powodu stracić skuteczność po kilku miesiącach, więc niekoniecznie będzie to niespotykane przez nawrót występujący kilka miesięcy po początkowym epizodzie PPD.

Artykuł kontynuuje poniżej

Cierpi na depresję poporodową?

Weź udział w naszym quizie na temat depresji poporodowej, aby sprawdzić, czy dalsza diagnostyka i leczenie mogą przynieść Ci korzyści.

Weź udział w quizie na temat depresji poporodowej

Sezonowe zaburzenie afektywne (SAD)

Sezonowe zaburzenie afektywne (SAD) to rodzaj depresji związanej ze zmianą pór roku. Osoby cierpiące na SAD zauważają, że objawy zaczynają się i kończą mniej więcej w tym samym czasie każdego roku. U wielu objawy pojawiają się jesienią i utrzymują się w miesiącach zimowych, chociaż SAD może wystąpić wiosną lub latem. W obu przypadkach objawy depresji, takie jak beznadziejność, zmęczenie i utrata zainteresowania lub przyjemności z zajęć, zaczynają się łagodnie, a z upływem tygodni stają się coraz poważniejsze. Ci, którzy doświadczają SAD w zimie, zauważyli również następujące unikalne objawy:

Ciężkość rąk i nóg
Częste zasypianie
Łaknienie węglowodanów/przyrostu masy
Problemy w związku

Odpowiedzi na Twoje pytania

Jak leczy się sezonowe zaburzenie afektywne (SAD)?
Plany leczenia sezonowych zaburzeń afektywnych (SAD) mogą obejmować leki, psychoterapię, terapię światłem lub kombinację tych opcji w celu radzenia sobie z objawami depresji. Terapia rozmowami może być nieocenioną opcją dla osób z SAD. Psychoterapeuta może pomóc Ci zidentyfikować wzorce w negatywnym myśleniu i zachowaniu, które wpływają na depresję, nauczyć się pozytywnych sposobów radzenia sobie z objawami i wprowadzić techniki relaksacyjne, które pomogą Ci przywrócić utraconą energię.
Czy sezonowe zaburzenia afektywne mogą wystąpić latem?
Sezonowe zaburzenia afektywne (SAD) w miesiącach letnich są częstsze niż mogłoby się wydawać. Około 10% osób z SAD zaczyna zauważać objawy depresji w miesiącach letnich.
Dlaczego występuje sezonowe zaburzenie afektywne?
Dokładna przyczyna sezonowych zaburzeń afektywnych (SAD) jest nadal niejasna, chociaż eksperci postawili wiele hipotez związanych z przyczyną zaburzenia i tym, dlaczego niektórzy doświadczają cięższych objawów niż inni. Sugeruje się, że wpływ światła, zakłócony zegar biologiczny, niski poziom serotoniny, wysoki poziom melatoniny, traumatyczne wydarzenia życiowe, a nawet choroby fizyczne są powiązane z wystąpieniem SAD.

Depresja psychotyczna

Według National Alliance on Mental Illness około 20 procent osób z depresją ma tak poważne epizody, że rozwijają się u nich objawy psychotyczne. Rozpoznanie ciężkiego zaburzenia depresyjnego z cechami psychotycznymi można postawić osobom cierpiącym na połączenie objawów: depresja i psychoza : stan psychiczny charakteryzujący się dezorganizacją myślenia lub zachowania; fałszywe przekonania, znane jako urojenia lub fałszywe obrazy lub dźwięki, znane jako halucynacje.

Odpowiedzi na Twoje pytania

Jakie są wczesne oznaki psychozy?
Wczesna psychoza odnosi się do okresu, w którym osoba po raz pierwszy zaczyna wyglądać tak, jakby traciła kontakt z rzeczywistością. Wczesne objawy psychozy obejmują podejrzliwość wobec innych, wycofanie społeczne, intensywne i nieodpowiednie emocje, problemy z jasnym myśleniem, pogorszenie higieny osobistej oraz pogorszenie wyników w pracy lub szkole.
Jak diagnozuje się depresję psychotyczną?
Aby zdiagnozować poważne zaburzenie depresyjne z cechami psychotycznymi, osoba musi mieć epizod depresyjny trwający dwa tygodnie lub dłużej i doświadczać urojeń i halucynacji. Istnieją dwa różne typy dużych zaburzeń depresyjnych z cechami psychotycznymi, z których obydwa wyróżniają się urojeniami i halucynacjami. Jednostka doświadcza depresji dużej z cechami psychotycznymi zgodnymi z nastrojem (treść omamów i urojeń jest zgodna z motywami depresyjnymi) lub z cechami psychotycznymi niezgodnymi z nastrojem (treść omamów i urojeń nie obejmuje motywów depresyjnych).
Czy depresja psychotyczna może przekształcić się w schizofrenię?
Depresja to zaburzenie nastroju, a schizofrenia to choroba psychotyczna; podczas gdy zarówno depresja psychotyczna, jak i schizofrenia mają wspólne objawy psychozy, nie ma powodu sądzić, że depresja psychotyczna przekształci się w schizofrenię. I odwrotnie, osoby ze schizofrenią mogą popaść w depresję, gdy zdają sobie sprawę z piętna otaczającego ich chorobę, złych rokowań i utraty funkcji.

Przedmiesiączkowe zaburzenie dysforyczne (PMDD)

Przedmiesiączkowe zaburzenie dysforyczne (PMDD) to cykliczne, hormonalne zaburzenie nastroju, powszechnie uważane za ciężką i upośledzającą formę zespołu napięcia przedmiesiączkowego (PMS). Chociaż do 85% kobiet doświadcza PMS, tylko około 5% kobiet ma zdiagnozowane PMDD, według badanie w American Journal of Psychiatry. Podczas gdy główne objawy PMDD są związane z obniżonym nastrojem i lękiem, występują również objawy behawioralne i fizyczne. Aby otrzymać diagnozę PMDD, kobieta musiała odczuwać objawy podczas większości cykli menstruacyjnych w ciągu ostatniego roku, a objawy te musiały mieć niekorzystny wpływ na pracę lub funkcjonowanie społeczne.

Odpowiedzi na Twoje pytania

Jaka jest różnica między PMDD a PMS?
Przedmiesiączkowe zaburzenie dysforyczne (PMDD) jest stanem poważniejszym niż zespół napięcia przedmiesiączkowego (PMS). Objawy występujące w PMS na ogół nie zakłócają codziennego funkcjonowania i są mniej nasilone. Chociaż normalne jest, że kobiety doświadczają wahań nastroju w dniach poprzedzających miesiączkę, psychologiczne objawy ciężkiej depresji, lęku i myśli samobójczych nie występują w przypadku PMS.
Jaki jest najlepszy lek na PMDD?
W przypadku objawów PMDD związanych z nastrojem i lękiem można przepisać grupę leków przeciwdepresyjnych zwanych selektywnymi inhibitorami wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI); sertralina, fluoksetyna i chlorowodorek paroksetyny zostały zatwierdzone przez FDA jako leki, które mogą być przepisywane w celu złagodzenia objawów.
Jak długo utrzymują się objawy PMDD?
Objawy przedmiesiączkowego zaburzenia dysforycznego (PMDD) zwykle nawracają co miesiąc przed miesiączką i w jej trakcie. Objawy zwykle zaczynają się 7-10 dni przed miesiączką i zmniejszają się w ciągu kilku dni od rozpoczęcia miesiączki. Objawy znikają całkowicie aż do następnej fazy napięcia przedmiesiączkowego.

Depresja nietypowa

Pomimo swojej nazwy, nietypowa depresja może w rzeczywistości być jednym z najbardziej widocznych rodzajów depresji. Depresja atypowa różni się od utrzymującego się smutku lub beznadziejności, które charakteryzują ciężką depresję. Jest uważany za specyfikator lub podtyp ciężkiej depresji, który opisuje wzór objawów depresji, w tym: przespanie, przejadanie się, drażliwość, ociężałość w ramionach i nogach, wrażliwość na odrzucenie i problemy w związku. Jedną z głównych cech charakterystycznych atypowej depresji jest zdolność do poprawy nastroju osoby z depresją po pozytywnym zdarzeniu.

Odpowiedzi na Twoje pytania

Jak poważna jest depresja atypowa?
Podobnie jak w przypadku każdego rodzaju depresji, depresja atypowa jest poważnym stanem zdrowia psychicznego i wiąże się ze zwiększonym ryzykiem samobójstwa i zaburzeń lękowych. Depresja atypowa często zaczyna się w wieku młodzieńczym, wcześniej niż inne rodzaje depresji i może mieć bardziej długotrwały (przewlekły) przebieg.
Jak leczysz depresję atypową?
Depresja atypowa dobrze reaguje na leczenie złożone zarówno z leków, jak i psychoterapii. Inhibitory monoaminooksydazy (IMAO) i inne leki przeciwdepresyjne, takie jak SSRI i trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, są najczęstszymi lekami przepisywanymi w leczeniu depresji atypowej.
Czy nietypową depresję można wyleczyć?
Nie ma jednej uniwersalnej metody leczenia depresji atypowej, chociaż można ją z powodzeniem leczyć za pomocą kombinacji leków i psychoterapii. Celem atypowej depresji jest remisja, chociaż należy pamiętać, że depresja wiąże się z wysokim ryzykiem nawrotu, dlatego należy być świadomym wszelkich pojawiających się objawów.

Depresja sytuacyjna (depresja reaktywna/zaburzenie przystosowania)

depresja sytuacyjna , inaczej znana jako depresja reaktywna lub zaburzenie adaptacyjne, jest krótkotrwałym typem depresji związanym ze stresem. Może rozwinąć się po tym, jak dana osoba doświadczy traumatycznego wydarzenia lub serii zmian w jej codziennym życiu. Przykłady wydarzeń lub zmian, które mogą wywołać depresję sytuacyjną, obejmują między innymi: rozwód, przejście na emeryturę, utratę przyjaciela, chorobę i problemy w związku. Depresja sytuacyjna jest zatem rodzajem zaburzenia adaptacyjnego, ponieważ wynika z walki człowieka o pogodzenie się z zaistniałymi zmianami. Większość osób, które doświadczają depresji sytuacyjnej, zaczynają mieć objawy w ciągu około 90 dni po zdarzeniu wyzwalającym.

Odpowiedzi na Twoje pytania

Czym różni się depresja sytuacyjna od depresji klinicznej?
Jeśli masz depresję sytuacyjną, doświadczysz wielu takich samych objawów, jak osoba z poważnym zaburzeniem depresyjnym. Kluczową różnicą jest to, że depresja sytuacyjna jest krótkotrwałą reakcją wywołaną przez wydarzenie w czyimś życiu, a objawy ustępują, gdy stresor już nie istnieje lub dana osoba jest w stanie dostosować się do sytuacji. W przeciwieństwie do depresji sytuacyjnej, duże zaburzenie depresyjne jest uważane za zaburzenie nastroju i zazwyczaj wiąże się z brakiem równowagi chemicznej w mózgu.
Jak diagnozuje się depresję sytuacyjną?
Aby zdiagnozować depresję sytuacyjną, osoba musi doświadczać objawów psychologicznych i behawioralnych w ciągu 3 miesięcy od zidentyfikowanego stresora, które wykraczają poza zwykłą reakcję i poprawiają się w ciągu 6 miesięcy po usunięciu stresora.
Kto jest zagrożony rozwojem depresji sytuacyjnej?
Nie ma sposobu, aby przewidzieć, która osoba z grupy osób doświadczających tego samego stresora rozwinie depresję sytuacyjną, chociaż uważa się, że Twoje umiejętności społeczne przed wydarzeniem i sposób, w jaki radzisz sobie ze stresem, mogą odgrywać pewną rolę.

Zaburzenie zaburzenia nastroju (DMDD)

DMDD to dość niedawna diagnoza, pojawiająca się po raz pierwszy w Podręczniku Diagnostyki i Statystyki Zaburzeń Psychicznych (DSM-5) w 2013 roku. DSM-5 klasyfikuje DMDD jako rodzaj zaburzenia depresyjnego, ponieważ dzieci z rozpoznaniem DMDD mają trudności nastroje i emocje w sposób dostosowany do wieku. W rezultacie dzieci z DMDD wykazują częste wybuchy temperamentu w odpowiedzi na frustrację, werbalną lub behawioralną. Pomiędzy wybuchami doświadczają przewlekłej, uporczywej drażliwości.

Odpowiedzi na Twoje pytania

Czym różni się DMDD od choroby afektywnej dwubiegunowej?
Podczas gdy kluczową cechą DMDD jest drażliwość, cechą charakterystyczną zaburzenia afektywnego dwubiegunowego jest obecność epizodów maniakalnych lub hipomaniakalnych. Chociaż DMDD i choroba afektywna dwubiegunowa mogą powodować drażliwość, epizody maniakalne pojawiają się sporadycznie, podczas gdy w DMDD drażliwy nastrój jest przewlekły i ciężki.
Jakie jest leczenie DMDD?
Połączenie psychoterapii i technik radzenia sobie z rodzicami to pierwszy krok w kierunku nauczenia dzieci umiejętności radzenia sobie z nastrojami i emocjami oraz nauczenia rodziców, jak radzić sobie z wybuchami. Jednak leki mogą być również przepisywane, jeśli same te metody nie są skuteczne.
Czy dzieci mogą wyrosnąć z DMDD?
Jest mało prawdopodobne, aby dzieci po prostu wyrosły z DMDD bez uczenia się, jak skutecznie regulować swoje nastroje i emocje. Jeśli uważasz, że Twoje dziecko może mieć DMDD, zasięgnij porady specjalisty zdrowia psychicznego w celu diagnozy i skutecznego planu leczenia.

Życie z depresją może wydawać się ciężką walką, ale nie jest to coś, z czym musisz mierzyć się sam. Możesz wziąć nasze darmowe, poufny test na depresję , jako wstępna samoocena objawów depresji.

Ważne jest, aby wiedzieć, że choroba fizyczna zwiększa również ryzyko rozwoju ciężkiej choroby depresyjnej. Depresja może być spowodowana całą gamą schorzeń wpływających na układy organizmu lub przewlekłymi chorobami, które powodują ciągły ból. Jest to szczególnie powszechne wśród osób cierpiących na takie choroby, jak:

zakłady psychiatryczne w latach 30.

Nowotwór
Choroba wieńcowa
Cukrzyca
Padaczka
Stwardnienie rozsiane
Udar mózgu
Choroba Alzheimera
HIV / AIDS
Choroba Parkinsona
Toczeń rumieniowaty układowy
Reumatoidalne zapalenie stawów

Co więcej, depresja może być wywołana przez niektóre substancje i leki, więc przygotuj się na otwartą i szczerą dyskusję ze swoim specjalistą ds. zdrowia psychicznego na temat spożycia alkoholu oraz wszelkich przepisanych lub rekreacyjnych narkotyków.

Jeśli uważasz, że możesz cierpieć na którykolwiek z tych rodzajów depresji, zachęcamy do skontaktowania się z lekarzem lub specjalistą zdrowia psychicznego w celu uzyskania diagnozy, leczenia i wsparcia, którego potrzebujesz.

Źródła artykułów

Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne. Podręcznik diagnostyczno-statystyczny zaburzeń psychicznych. Wydanie 5. Arlington, VA: Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne; 2013.
Instytut Umysłu Dziecka. Podstawy destrukcyjnego zaburzenia nastroju. Dostępne pod adresem: www.childmind.org/guide/guide-to-disruptive-mood-dysregulation-disorder/. Dostęp 11 października 2019 r.
Epperson, C.N., Steiner, M., Hartlage, SA, et al. (2012). Przedmiesiączkowe zaburzenie dysforyczne: dowody na nową kategorię dla DSM-5. Amerykańskie czasopismo psychiatrii, 169(5), 465-475. Dostępne pod adresem: www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3462360/. Dostęp 11 października 2019 r.
Narodowy Sojusz ds. Chorób Umysłowych. Depresja psychotyczna. Dostępne pod adresem: www2.nami.org/factsheets/psychoticdepression_factsheet.pdf. Dostęp 11 października 2019 r.
Narodowy Instytut Zdrowia Psychicznego. Przewlekła choroba i depresja. Dostępne pod adresem: www.nimh.nih.gov/health/publications/chronic-illness-mental-health/index.shtml. Dostęp 11 października 2019 r.
Narodowy Instytut Zdrowia Psychicznego. Zaburzenie zaburzeń nastroju. Dostępne pod adresem: www.nimh.nih.gov/health/topics/disruptive-mood-dysregulation-disorder-dmdd/disruptive-mood-dysregulation-disorder.shtml. Dostęp 11 października 2019 r.
Narodowy Instytut Zdrowia Psychicznego. Fakty o depresji poporodowej. Dostępne pod adresem: www.nimh.nih.gov/health/publications/postpartum-depression-facts/index.shtml. Dostęp 11 października 2019 r.
Biuro ds. Zdrowia Kobiet. Zespół napięcia przedmiesiączkowego (PMS). Dostępne pod adresem: www.womenshealth.gov/menstrual-cycle/premenstrual-syndrome. Dostęp 11 października 2019 r.
Psychokom. Zaburzenie afektywne dwubiegunowe. Dostępne pod adresem: www.psycom.net/depression.central.bipolar.html. Dostęp 11 października 2019 r.
Psychokom. Przewodnik po objawach uporczywych zaburzeń depresyjnych (dystymia). Dostępne pod adresem: www.psycom.net/depression.central.dysthymia.html. Dostęp 11 października 2019 r.

Ostatnia aktualizacja: 19 maja 2021