Kiedy ujawniać swoje problemy ze zdrowiem psychicznym (a kiedy nie)

Niestety, nadal istnieje wiele piętnowań związanych ze zdrowiem psychicznym. Trudno jest określić, kiedy jest właściwy czas, aby porozmawiać o swoich warunkach, a kiedy jest to właściwy moment, aby usiąść wygodnie i nie mówić. Jak decydujesz?

W miejscu pracy

Moi klienci często rozmawiają o wyzwaniach związanych ze zdrowiem psychicznym w miejscu pracy. Czasami pytają: „Czy powinienem powiedzieć mojemu pracodawcy o moim depresja ? ” W wielu przypadkach to zależy.

Istnieją pewne pozytywne oznaki, które mogą zapowiadać pozytywną reakcję, jeśli chodzi o rozmowę z pracodawcą o Twoim zdrowiu psychicznym. Pierwsze pytanie, które zawsze zadaję swoim klientom, brzmi: „Czego oczekujesz lub co zyskasz dzięki ujawnieniu informacji?” Czasami odpowiedź jest bezpośrednia i konkretna, na przykład więcej czasu na wykonanie zadania lub zadania. Innym razem może to być kwestia zaplanowania przerwy w dniu pracy, aby zrobić cotygodniowy dzień terapia lub wizyta u lekarza.

Większość stanów wymaga prywatności, jeśli chodzi o informacje dotyczące zdrowia. Oznacza to, że posiadanie diagnozy zdrowia psychicznego (stanu chorobowego) zapewnia pewną ochronę. Jedną z nich jest prywatność. Jeśli zdecydujesz się porozmawiać z pracodawcą na temat swojego stanu zdrowia psychicznego, będzie on miał etyczny i prawny obowiązek zapewnienia bezpieczeństwa informacji.

Niemniej jednak wszyscy wiemy, że plotki i polityka biurowa są częścią wielu środowisk pracy. To niefortunna rzeczywistość, ale rzeczywistość. Największą oznaką tego, że Twoja firma może odpowiedzialnie zająć się ujawnieniem informacji, jest obecność wyraźnego działu kadr lub przedstawiciela.

Powód, dla którego jest to tak ważne, jest dwojaki. Po pierwsze, rozmowa z przedstawicielem działu kadr może pozwolić ci na swobodniejszą rozmowę, jeśli nie czujesz się komfortowo rozmawiając bezpośrednio z przełożonym. Ponadto są one prawnie zobowiązane do pomocy w nawigacji i radzeniu sobie z Twoim stanem w miejscu pracy. Może to oznaczać zorganizowanie pewnych udogodnień, takich jak czas wolny na spotkania lub możliwość okazjonalnej pracy w domu bez obawy o odwet.

Dział kadr może udostępniać informacje tylko osobom, które muszą je znać, aby dokonać niezbędnych dostosowań. Oznacza to, że zgodnie z prawem nie będą mogli udostępniać informacji o Twoim stanie zdrowia innym współpracownikom, poza bezpośrednim przełożonym. Jeśli dzielą się Twoimi informacjami z innymi, możesz rozważyć skonsultowanie się z prawnikiem.

W przypadku niektórych zadań (z mniejszymi zespołami) możesz nie mieć dostępu do działu kadr lub przedstawiciela. W takich środowiskach podejmujesz większe ryzyko, że osoba, której ujawniasz, nie jest zaznajomiona z wymogami prawnymi dotyczącymi etycznego obchodzenia się z tymi informacjami. Chociaż większość pracodawców będzie tak przychylna, jak to tylko możliwe, mogą być mniej biegli w przetwarzaniu informacji w sposób, który spełnia Twoje potrzeby.

W rzeczywistości nie ma gwarancji ochrony przy ujawnianiu swojego statusu. Czasami wśród kolegów może dojść nawet do przypadkowego przejęzyczenia. Miejmy nadzieję, że tak nie jest, ale posiadanie działu kadr, na którym można polegać, to najlepszy scenariusz.

Jeśli nie masz możliwości skorzystania z działu HR, rozważ najlepszą ocenę, rozważając rozmowę z bezpośrednim przełożonym. Możesz zastanowić się, jak odnoszą się one do problemów zdrowotnych i psychicznych. Czy w przeszłości plotkowali na temat problemów zdrowotnych innych? Jakie były ich reakcje na rozmowy na temat dni chorych i ogólnego samopoczucia psychicznego? Czy wydawali się wspierać wyzwania ludzi w miejscu pracy? Czy w ogóle mówią o dobrym samopoczuciu emocjonalnym? Odpowiedzi na te pytania mogą skłonić Cię do zastanowienia; dowiedz się, czy można powierzyć swojemu przełożonemu takie informacje.

Jeśli masz do czynienia z kryzysem emocjonalnym, hospitalizacją lub odwykiem, zechcesz również poznać politykę firmy w tym zakresie. Kiedy zostaniesz zatrudniony, zapoznaj się z podręcznikiem firmy dotyczącym zdrowia i zdrowia psychicznego. Czy określają konkretny protokół, aby rozwiązać te problemy? Jeśli tak, prawdopodobnie masz pomocne miejsce pracy. Jeśli nie, być może będziesz musiał poszukać trochę więcej, aby określić, jak bezpieczne jest Twoje ujawnienie.

Randki

„Lubię długie spacery po plaży i oglądanie meczów baseballowych na dużym ekranie. Ja też mieszkam z niepokój społeczny ”.

Czy powinno to być na Twoim profilu randkowym?

Może. Może nie.

najlepsze leki na lęki i depresję

Nie ma co do tego wątpliwości randki jest trudna, a większość randek odbywa się obecnie online. Kiedy rozmawiam z klientami o randkach, często rozmawiamy o tym, co zamieścić w profilach online, a czego nie. Czy powinieneś zawrzeć trochę informacji na temat stanu zdrowia, z którym żyjesz? Możesz na to poczekać.

W rzeczywistości randkowanie online polega na pierwszym wrażeniu. Jeśli twoje pierwsze wrażenie mówi o twoim zdrowiu emocjonalnym, niektórzy ludzie mogą nie wiedzieć, co z tym zrobić. W świecie, w którym ceni się szybkość i wydajność, możesz nie wykonać odpowiednich ruchów, na jakie liczysz. To niesprawiedliwe, ale rzeczywistość jest taka, że ​​w dzisiejszych czasach ludzie przesuwają palcem w lewo znacznie krócej.

Biorąc to pod uwagę, możesz rozważyć rozmowę o swojej diagnozie tylko wtedy, gdy znasz kogoś trochę lepiej. Jeśli obawiasz się, że zostaniesz zaszufladkowany na podstawie swojej diagnozy, możesz rozważyć zorganizowanie kilku spotkań, zanim porozmawiasz o swoim zdrowiu psychicznym.

Z drugiej strony, niektórzy ludzie często mówią o swojej chorobie psychicznej i chcą to podkreślić w swoim codziennym życiu. Jeśli jesteś aktywistą zajmującym się zdrowiem psychicznym lub niepełnosprawnością, możesz chcieć bardziej szczerze porozmawiać o swoim zdrowiu psychicznym na wczesnym etapie. I tak możesz być tematem wyszukiwania w Internecie, zanim się spotkasz. Jeśli mówisz o depresji lub zdrowiu psychicznym w Internecie, ludzie będą przyjmować założenia i sądy na podstawie tego, co udostępniasz.

Dzielenie się informacjami na wczesnym etapie randkowania da ci skok w radzeniu sobie z postrzeganiem twojego stanu i jego wpływu na ciebie. Nie jest to pozbawione ryzyka, ale może to być bardziej Twój styl i to jest całkowicie w porządku. To, jak i kiedy zdecydujesz się ujawnić, zależy od Ciebie.

Z przyjaciółmi i rodziną

Podczas gdy przyjaciele i rodzina często mogą być naszym największym źródłem wsparcia, myślenie o podzieleniu się z nimi naszymi wyzwaniami może być stresujące. Kiedy czujemy, że nie spełniamy ich oczekiwań (i czujemy się rozczarowani sobą), myślenie o dzieleniu się naszymi problemami może być trudne. Ostatecznie jednak może to być najlepszy krok.

Z wyjątkiem okoliczności łagodzących, dzielenie się chorobą psychiczną z przyjaciółmi i członkami rodziny może całkowicie zmienić zasady gry. Często nie rozumiemy, jak nasze warunki lub obawy wpływają na nasze relacje z innymi. Rzeczywistość jest taka, że ​​czasami ludzie w naszym życiu też nie.

Rozmawiałem z wieloma klientami o tym, jak postrzegają swoich bliskich i ich zachowania. W tej dyskusji często pojawia się samokrytyczny obiektyw. Czasami nasza samoocena odzwierciedla interpersonalne informacje zwrotne, które otrzymujemy od otaczających nas osób. Najczęściej ludzie wokół nas nie rozumieją, jak to jest żyć z chorobą psychiczną.

Możliwość otwartej rozmowy z przyjaciółmi i rodziną o swoich wyzwaniach, wysiłku i postępach może pomóc w nadaniu bardziej realistycznego kontekstu ich oczekiwaniom i percepcji Ciebie. Ostatecznie pozwoli im to na podjęcie w pełni świadomej decyzji, w jaki sposób mogą najlepiej Cię wspierać i tworzyć dla siebie przestrzeń.

Trudno jest określić, kiedy może być odpowiedni moment na otwarcie się na temat swojej choroby psychicznej. To też jest bardzo przerażające. może pomóc ci uporządkować określone okoliczności i znaleźć najlepsze sposoby, aby rozmowy na temat zdrowia psychicznego były dla ciebie produktywne. Większa otwartość może być kluczem do uzyskania wsparcia, którego faktycznie potrzebujesz.

Przeczytaj, jak to zrobić Talkspace pomaga firmom w oferowaniu pracownikom opieki psychiatrycznej .