Aspołeczne zaburzenie osobowości

Skocz do: Powoduje Objawy Diagnoza Pomaganie bliskim

Niektórzy ludzie wydają się nie mieć szacunku dla innych i mogą wyrządzić im krzywdę bez żalu i poczucia winy. Kiedy takie zachowanie jest wszechobecne, osoba może cierpieć na przewlekły stan zdrowia psychicznego znany jako antyspołeczne zaburzenie osobowości. Czasami ludzie z antyspołecznym zaburzeniem osobowości nazywani są socjopatami.

Kim jest socjopata? Osoby z antyspołecznym zaburzeniem osobowości są gotowe użyć oszustwa lub manipulacji, aby zdobyć to, czego chcą, na przykład władzę lub pieniądze. Mogą oszukiwać ludzi i używać pseudonimu, a także kraść lub używać agresywnego zachowania, aby spełnić swoje pragnienia. Nawet złapane nie okazują żalu ani poczucia winy. Brakuje im poczucia empatii i nie mogą bez pomocy rozważać uczuć innych. Mają również tendencję do działania impulsywnego, co może prowadzić do aresztowań i kary więzienia.

W kulturze popularnej istnieje powszechny mit, że socjopaci mają tendencję do osiągania sukcesów, są charyzmatycznymi ludźmi, którzy sprawują władzę. To prawda, że istnieją dobrze funkcjonujący socjopaci, ale nie są oni normą. Podczas gdy cechy ścieżki socjopatycznej mogą obejmować przekonywanie lub urok, większość osób z zaburzeniem będzie zmagać się z nieodpowiedzialnością. Są mniej skłonni do korzystania z możliwości zatrudnienia, mniej skłonni do płacenia rachunków na czas i są narażeni na wysokie ryzyko uwięzienia z powodu zachowań impulsywnych. Prawdopodobnie mają również krótszą średnią długość życia z powodu impulsywnych zachowań, takich jak nadużywanie substancji i działalność przestępcza.

Przyczyny aspołecznego zaburzenia osobowości

Co powoduje aspołeczne zaburzenie osobowości? Naukowcy uważają, że genetyka odgrywa pewną rolę, ponieważ posiadanie rodzica z zaburzeniem naraża jeszcze jednego na ryzyko. Badania nad adoptowanymi dziećmi rodziców z zaburzeniem wskazują, że środowisko może być również czynnikiem, na przykład gdy dzieci otrzymują słabą dyscyplinę, mają negatywne wzorce do naśladowania lub nie są nauczone poszanowania praw innych. Dzieci rodziców alkoholików są również bardziej zagrożone.

poziom serotoniny w mózgu wynosi

Dzieci, które mają zaburzenia zachowania lub zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi przed 10 rokiem życia, są w wieku dorosłym bardziej narażone na aspołeczne zaburzenie osobowości. Dotyczy to szczególnie dzieci z zaburzeniami zachowania, które są wykorzystywane lub zaniedbywane. Naukowcy szacują, że 25% dziewcząt i 40% chłopców z zaburzeniami zachowania będzie miało antyspołeczne zaburzenie osobowości w wieku dorosłym.

Aspołeczne zaburzenie osobowości występuje u około 3% populacji USA. Zaburzenie występuje u mężczyzn 6 razy częściej niż u kobiet. 80% osób z tym zaburzeniem rozwinie objawy w wieku 11 lat.

Objawy aspołecznego zaburzenia osobowości

Najczęstsze oznaki aspołecznego zaburzenia osobowości to brak poszanowania praw innych osób i rozległy schemat ich łamania.

Aby otrzymać diagnozę aspołecznego zaburzenia osobowości, osoba musi wykazywać co najmniej trzy z następujących objawów:

Wielokrotne dokonywanie czynów bezprawnych
Kłamać lub oszukiwać innych dla zysku lub przyjemności
Działając impulsywnie
Powtarzające się fizyczne walki lub napaści
Lekceważenie bezpieczeństwa własnego lub innych
Nieodpowiedzialność w pracy lub w zobowiązaniach finansowych
Brak wyrzutów sumienia z powodu znęcania się nad innymi

W jakim wieku można zdiagnozować aspołeczne zaburzenie osobowości?

Osoba musi mieć co najmniej 18 lat, aby otrzymać diagnozę aspołecznego zaburzenia osobowości. Muszą też być dowody na to, że kwalifikowali się do rozpoznania zaburzeń zachowania przed 15 rokiem życia, gdyż wiele objawów tych dwóch zaburzeń jest podobnych. Diagnoza antyspołecznego zaburzenia osobowości nie zostanie również postawiona, jeśli zachowania pojawiają się z powodu objawów schizofrenii lub choroby afektywnej dwubiegunowej.

Leczenie antyspołecznego zaburzenia osobowości

Leczenie antyspołecznego zaburzenia osobowości może okazać się trudne. Ponieważ objawy choroby osiągają szczyt we wczesnych latach dwudziestych, ludzie mogą zauważyć, że objawy ustępują samoistnie, gdy osoba osiąga wiek 40 lat i więcej.

Psychoterapia lub terapia rozmowa jest zwykle leczeniem zalecanym w przypadku antyspołecznego zaburzenia osobowości. Terapeuta może pomóc osobie radzić sobie z negatywnymi zachowaniami i budować umiejętności interpersonalne, których może im brakować. Często pierwszym celem jest po prostu ograniczenie zachowań impulsywnych, które mogą prowadzić do aresztowania lub obrażeń fizycznych. Terapia rodzinna może być przydatną opcją edukacji członków rodziny i poprawy komunikacji, a terapia grupowa może również pomóc, gdy jest ograniczona do osób z zaburzeniem.

Amerykańska Agencja ds. Żywności i Leków nie zatwierdziła żadnych leków do leczenia antyspołecznego zaburzenia osobowości. Czasami mogą być przepisywane leki, które pomogą zmniejszyć zachowania agresywne lub impulsywne. Leki mogą obejmować stabilizatory nastroju lub leki przeciwdepresyjne.

Leczenie powinno również dotyczyć wszelkich współwystępujących zaburzeń, które często obejmują zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi, zaburzenie osobowości z pogranicza i zaburzenia kontroli impulsów, takie jak hazard lub zaburzenia seksualne. Ponieważ większość osób z antyspołecznym zaburzeniem osobowości będzie również cierpieć na nadużywanie substancji, osoba może potrzebować pełnej detoksykacji jako pierwszego etapu leczenia, przy czym nadużywanie substancji i zaburzenie osobowości są następnie leczone jednocześnie.

Radzenie sobie, gdy ukochana osoba ma antyspołeczne zaburzenie osobowości

Jeśli masz ukochaną osobę o antyspołecznej osobowości, często czujesz się zniechęcony. Pamiętanie, że brak wyrzutów sumienia lub empatii jest objawem tego stanu, może pomóc w ustaleniu realistycznych oczekiwań dotyczących poprawy stanu ukochanej osoby. Dzięki leczeniu niektóre osoby z antyspołecznym zaburzeniem osobowości uczą się tworzyć pozytywne relacje, być bardziej odpowiedzialnym i szanować granice innych. Inni tego nie zrobią, a członkowie rodziny będą musieli zastanowić się, jak chcą odpowiedzieć na to wyzwanie. Interesującym faktem jest to, że osoby z antyspołecznym zaburzeniem osobowości, które są w związku małżeńskim, mają tendencję do poprawy z biegiem czasu w porównaniu do osób samotnych.

DSM definicja choroby psychicznej

Jeśli masz ukochaną osobę z antyspołecznym zaburzeniem osobowości, upewnij się, że priorytetowo traktujesz własne zdrowie i bezpieczeństwo — członkowie rodziny często uważają, że warto uczestniczyć w indywidualnym doradztwie, aby pomóc sobie w radzeniu sobie z emocjami i nauczyć się wyznaczać odpowiednie granice z członkiem rodziny.

Jeśli uważasz, że możesz mieć antyspołeczne zaburzenie osobowości lub masz ukochaną osobę, która cierpi, nie wahaj się skontaktować się ze swoim lekarzem lub specjalistą ds. zdrowia psychicznego. Mogą udzielić informacji i połączyć Cię z odpowiednimi zasobami, które pomogą Ci poradzić sobie z tym wyzwaniem.

Źródła artykułów

Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne. (2013).Podręcznik diagnostyczny i statystyczny zaburzeń psychicznych(wyd. 5). Arlingtpon, VA: American Psychiatric Publishing.

Aspołeczne zaburzenie osobowości. Klinika w Cleveland . 20 listopada 2017 r.

Aspołeczne zaburzenie osobowości. Klinika majonezu . 4 sierpnia 2017 r.

Aspołeczne zaburzenie osobowości. MedlinePlus. 29 lipca 2016 r.

Antyspołeczne zaburzenie osobowości (ASPD). Podręczniki firmy Merck. Maj 2018.Czarny, DW (2015). Naturalna historia aspołecznego zaburzenia osobowości. Kanadyjski Dziennik Psychiatryczny .

Ostatnia aktualizacja: 16 listopada 2020 r.