Wychodzenie w bezpieczną przestrzeń: doświadczenie terapeuty

Kiedyś pracowałem z młodą kobietą, która borykała się z niedawną śmiercią rodzica i miała trudności w żałobie. Została również zwolniona z pracy.

Ale chyba największym wyzwaniem było pogodzenie się z jej wyłaniającą się seksualnością jako lesbijki. Od wielu lat wiedziała o swoim pociągu do osób tej samej płci. Nieuchronność randkowania zaczęła ciążyć na jej sumieniu. Była sparaliżowana i nie wiedziała, co robić.

Podczas naszych wspólnych chwil dowiedziałem się, że zmarły ojciec tej młodej kobiety był dla niej wielkim źródłem wsparcia. Opierała się na nim podczas wielu zmagań. Był jej największą cheerleaderką.

Czuła się winna, że ​​nie była w stanie wyjść do niego przed śmiercią. Z tego powodu nie sądziła, że ​​naprawdę ją poznał. Była załamana, ponieważ wierzyła, że ​​go oszukała.

Pracowaliśmy razem przez ponad rok, próbując obalić jej stereotypy na temat tego, co to znaczy być gejem. Jej wspólnoty etniczne i religijne skomplikowały to, ponieważ nie aprobowały związków osób tej samej płci. Bała się, że żaden z konserwatywnych członków jej rodziny jej nie zaakceptuje. Nie sądziła, by znów mogła być naprawdę szczęśliwa i blisko z rodziną.

aby zostać sklasyfikowanym jako epizod depresji dużej, depresja musi trwać przez okres co najmniej:

Wyjście z domu to coś więcej niż wypowiedzenie słów „Jestem gejem” lub „Tato, jestem lesbijką”. Dla tej młodej kobiety ujawnienie się zaczęło się od zdemontowania wstydu, który czuła pociągając do innych kobiet i pragnienia głębokiej romantycznej miłości z nimi.

Oczekiwania innych więziły ją. Wierzyła, że ​​jej seksualność czyni ją mniej godną miłości i szacunku niż członkowie jej rodziny czy rówieśnicy. Podczas naszego wspólnego czasu często ponownie rozważała swoją seksualność i myślała, że ​​mogła być zdezorientowana, ponieważ nie była z mężczyzną. Przez lata myślała, że ​​ta „faza” minie.

jak pomóc osobie w depresji

To były pomysły, które rozpoznała, zostały przekazane przez rodzinę i wzmocnione wiadomościami, które zobaczyła w mediach. Zinternalizowała to wszystko. Nie zdawała sobie sprawy, że te nasiona nie pochodziły z jej własnego sadzenia. Starała się rozwikłać korzenie w swoim umyśle. Co tydzień przez miesiące omawialiśmy ten problem, aż pewnego dnia wszystko się zmieniło.

Pod koniec naszego wspólnego czasu ta młoda kobieta weszła do mojego biura ze swoim tabletem.

„Chcę ci coś pokazać” - powiedziała.

Nie byłem pewien, czego się spodziewać. Wcisnęła play, a ja obejrzałem wideo, które nagrała i opublikowała w Internecie.

Publicznie ogłosiła, że ​​jest lesbijką w sposób XXI wieku: na Facebooku. W krótkim wideo opowiedziała o swojej walce z pogodzeniem się z tą częścią siebie i zachęciła innych do szukania wsparcia w formie terapii. To wsparcie ją uratowało, powiedziała. Teraz płaciła dalej.

klonopin na lęk i depresję

Wiem, że były chwile, kiedy ta młoda kobieta chciała zakończyć terapię. Bała się, jak ujawnienie się może zmienić jej relacje. Myślała, że ​​straci więcej rodziny. Myślała, że ​​ludzie zobaczą ją jako kulturową zdrajczynię.

W jej życiu byli ludzie, którzy widzieli ją w ten sposób, ale wielu innych nie. Zaczęła tworzyć wybraną przez siebie rodzinę pełną wspierających członków rodziny, przyjaciół i mentorów. Wróciła do szkoły, znalazła inną pracę i dalej się rozwijała, wszystko dlatego, że zaryzykowała dla siebie i pozwoliła mi iść obok niej przez chwilę.

Zawsze istnieją oczekiwania, które inni nakładają na nas. Jeśli nie będziemy ostrożni, te pomysły w końcu zapadną w naszych umysłach, zapuszczą korzenie i wyrosną, dopóki nie będziemy w stanie rozszyfrować, czy sami zasadziliśmy te nasiona. Terapia może dać możliwość bezpiecznego zgłębienia tych pomysłów. A dla ludzi, którzy godzą się z tym, kim są, terapia może być jedynym bezpiecznym miejscem. To było dla tej młodej kobiety, ale nie jest to już jedyna jej bezpieczna przestrzeń.

Jor-El Caraballo , LMHC, jest terapeutą w Talkspace który specjalizuje się w widzeniu LGBT klientów.