Problemy ze zdrowiem psychicznym, z którymi borykają się osoby żyjące z HIV
Diagnoza HIV nie oznacza już końca życia. Dla osób, które mają dostęp do odpowiedniego leczenia, bycie nosicielem wirusa HIV to początek życia z różnymi wyzwaniami.
Jako psychoterapeuta widziałem, jak te wyzwania wpływają na zdrowie psychiczne osób żyjących z HIV. Korzystając z mojego doświadczenia, nakreśliłem problemy zdrowia psychicznego, z którymi borykają się ci ludzie. Poznając je, możesz - jeśli żyjesz z HIV - poprawić swoje zdrowie psychiczne lub skuteczniej wspierać osoby żyjące z HIV.
Randki i związki
Dla osób, u których nowo zdiagnozowano HIV, randkowanie to skomplikowany obszar. Jak szybko poinformujesz kogoś o swoim statusie? Czy powinieneś umieścić to z przodu w swoim profilu randkowym? A co, jeśli to zmniejszy wielkość twojej puli randkowej? Nie ma łatwych odpowiedzi.
Kiedyś pracowałem z młodym mężczyzną, który był diagnozowany od kilku lat. Przez większą część swojego życia po postawieniu diagnozy pozostawał w celibacie, chociaż nie z wyboru. Mówił o okropnych reakcjach na niego, ujawniając swój status potencjalnym partnerom seksualnym. Często oscylował między całkowitym rezygnacją z randkowania a natychmiastowym ujawnieniem swojego statusu.
Jako homoseksualista jego już ograniczona pula randkowa stała się jeszcze mniejsza. Nie był pewien, czy jest coś, co mógłby zrobić, aby iść naprzód.
Bez względu na płeć czy seksualność, istnieją wyjątkowe wyzwania, z którymi należy się zmierzyć podczas randkowania jako osoba zakażona wirusem HIV. Polecam przeczytanie tego krótki przewodnik po randkowaniu z HIV .
Radzenie sobie z depresją, poczuciem winy, wstydem i zaprzeczeniem
Wiele osób, z którymi pracowałem, a które ujawniły, że są nosicielami wirusa HIV, mówi o wpływie na ich zdrowie psychiczne. Kiedyś pracowałem z młodą kobietą, która została zdiagnozowana podczas wspólnych terapii. Początkowo nie chciała przyznać, jak zmieniało się jej życie. Potem ogarnęła ją wina i wstyd.
Jako młoda kobieta miała przed sobą całe życie i czuła, że jest karana za ryzykowne zachowania seksualne. Plik depresja była paraliżująca czasami. Praca z jej depresją była głównym celem naszej terapii. Inni klienci, z którymi pracowałem, zgłaszali podobne odczucia, takie jak silne poczucie wstydu i winy.
To właśnie ten wstyd i poczucie winy często utrudniają osobom zakażonym wirusem HIV wykonanie testów i uzyskanie dostępu do odpowiedniej opieki medycznej. Po zaangażowaniu się w ryzykowne zachowanie strach i poczucie winy stanowią emocjonalną przeszkodę w spotkaniu z lekarzami w celu rozwiązania problemu. Niestety ta odmowa może czasami prowadzić do dalszych ryzykownych zachowań i pogorszenia stanu zdrowia.
Zwalczanie piętna kulturowego
Jednym z największych wyzwań związanych z życiem z HIV jest walka z piętnem kulturowym związanym z wirusem. Ze względu na stereotypy dotyczące sposobów zarażenia się wirusem i kulturowe piętno związane z seksualnością, piętno związane z HIV jest namacalne.
Spotkałem więcej niż jednego klienta, który mówił o wahaniu przed postawieniem diagnozy, ponieważ nie chciał zostać określony jako chory lub „zarażony”. Społeczeństwo często określało ludzi żyjących z HIV lub AIDS jako „mniej niż” lub mniej wartościowi niż osoby bez wirusa HIV. Wielu klientów słyszało również, jak inni mówią o ludziach żyjących z HIV jako o lekkomyślnych i rozwiązłych.
Kiedy ktoś zostaje zdiagnozowany jako pozytywny, szybko zdaje sobie sprawę, że musi poradzić sobie nie tylko z własną emocjonalną reakcją na diagnozę, ale także z reakcjami innych, którzy mogą skupić się na obwinianiu i braku współczucia.
Dostęp do opieki medycznej i odkrywanie opcji
Kiedy mówimy o problemach, z którymi borykają się osoby żyjące z HIV lub AIDS jako społeczeństwo, często skupiamy się na przenoszeniu choroby. Ale co się dzieje, gdy ktoś zostanie zdiagnozowany? Proces uzyskiwania dostępu do odpowiedniej opieki medycznej może być zarówno przerażający, jak i zniechęcający. Świadomość, że do końca życia może być konieczne codzienne przyjmowanie leków, nie jest mile widzianym pomysłem.
jak czuje się depresja
Pracowałem kiedyś z młodym mężczyzną, który miesiącami opóźniał rozpoczęcie leczenia po tym, jak dowiedział się, że jest pozytywny. Często przedstawiał się jako niezrażony swoją niedawną diagnozą, ale podczas naszych sesji często postrzegałem go jako przerażonego i robiącego wszystko, co w jego mocy, aby walczyć ze wstydem, poczuciem winy i piętnem związanym z życiem jako osoba zarażona wirusem HIV.
Po tym, jak ustąpił pierwszy szok, stanął przed górą zadań. Musiał inaczej myśleć o swoim zdrowiu i opiece medycznej. Musiał celowo pracować z lekarzem, który znał i pracował z pacjentami zakażonymi wirusem HIV. Musiał się kształcić pod samym warunkiem. Musiał się dowiedzieć, jakie są jego możliwości leczenia.
Czasami proces ten był tak przytłaczający, że całkowicie zrezygnował z bycia obecnym w swoim życiu, nie biorąc prysznica lub nie opuszczając mieszkania przez kilka dni. Praca była przytłaczająca.
Co osoby zakażone wirusem HIV mogą zrobić, aby poprawić swoje zdrowie psychiczne
Jeśli żyjesz z HIV, istnieją opcje, które pomogą Ci iść do przodu i żyć szczęśliwszym życiem. Lokalne organizacje zajmujące się HIV / AIDS oferują szeroki zakres zasobów, takich jak edukacja zdrowotna, pomoc społeczna oraz leczenie medyczne i psychiatryczne. W ofercie także stany z całego kraju Infolinie HIV możesz wezwać zasoby i wsparcie.
Podczas gdy lekarze często udzielają podstawowych porad dotyczących stanu chorobowego po postawieniu diagnozy, pomocna może być również bardziej stała współpraca z terapeutą, aby poradzić sobie z długotrwałymi skutkami pozytywnej diagnozy, w tym poruszanie się po ujawnieniach, związkach i odkrywaniu, jak najlepiej sobie radzić.
Ważne jest, aby pamiętać, że bez względu na swój status zasługujesz na życie pełne pokoju i radości. Wszyscy na to zasługujemy.
