Historia histerii: seksizm w diagnozie
Kobiece ciało było od dawna źle rozumiane. Kobiety są często błędnie diagnozowane przez lekarzy, albo z powodu przekonania, że nadmiernie dramatyzują objawy, albo z powodu braku odpowiednich badań na temat chorób, z którymi borykają się głównie kobiety. Choć jest to frustrujące, nie jest to nowe zjawisko.
najlepszy czas na zażywanie lamictal
Pochodzący z 1900 roku pne Egipt, starożytny dokument medyczny znany jako Eber Papyrus zawierał odniesienia do zaburzeń histerycznych przypuszczalnie spowodowane nieprawidłowymi ruchami macicy. W V wieku pne Hipokrates jako pierwszy wymyślił termin „histeria” i zgodził się ze swoimi poprzednikami, że ten tak zwany stan - przypisywany tylko kobietom - był spowodowany „wędrującym łonem”, które uważa się za spowodowane brakiem aktywności seksualnej . Zalecane lekarstwa były oczywiście takie, że kobiety powinny zwiększać aktywność seksualną w ramach małżeństwa. Diagnoza ta nie została oparta na nauce czy badaniach medycznych (choć może się to teraz wydawać oczywiste), ale na uprzedzeniach płciowych wobec kobiet i ich doświadczaniu emocji oraz postrzeganym braku zainteresowania seksualnego.
Zgodnie z definicją zawartą obecnie w Merriam-Webster Dictionary, histeria to „zachowanie przejawiające przytłaczający lub niemożliwy do opanowania strach lub nadmierne emocje”. Alternatywna definicja psychiatryczna brzmi: „psychonerwica charakteryzująca się pobudliwością emocjonalną i zaburzeniami funkcji psychogennych, czuciowych, naczynioruchowych i trzewnych”. Chociaż definicja histerii może wydawać się szeroka, z czasem ulegała ona również zmianom. Podczas gdy medycyna i zdrowie psychiczne bardzo się zmieniły na przestrzeni wieków, histeria jest historycznie zależną od płci diagnozą, która często służyła jako złapanie wszystkiego, gdy lekarze nie mogli zidentyfikować innej choroby. Niezwykle często spotykało się kobiety określane jako „histeryczne”, definiowane bardziej na podstawie ich wzrostu jako kobiet niż objawów.
Około 200 r.n.e. utrzymywało się przekonanie, że abstynencja seksualna była przyczyną histerii, sklasyfikowanej według objawów bezsenności, drażliwości, lęku, fantazji erotycznych i nadmiernego nawilżenia pochwy. Rzymski lekarz Galen przepisał jedną z dwóch rzeczy : seks małżeński lub masaż miednicy wykonywany przez lekarzy lub jeszcze lepiej położne (jak się okazuje, lekarze niechętnie udzielali takiej pomocy sami).
W miarę upływu stuleci przedstawiano wiele różnych przyczyn histerii i rozwiązań dla niej, od dolegliwości medycznych spowodowanych brakiem satysfakcji macicy poprzez stosunek seksualny lub rodzenie dzieci, po duchowe opętanie przez demony, które spowodowało, że kobieta zachowywała się nieobliczalnie. . Uważano, że w leczeniu histerii pomaga wszystko, od seksu, przez manualną stymulację łechtaczki, po pachnące ostry zapach (zapoczątkowany przez Hipokratesa). W XVI wieku angielski chirurg Nathaniel Highmore publicznie twierdził, że „histeryczny paroksyzm” (będący wynikiem stymulacji genitaliów kobiet) można również nazwać orgazmem. Pierwszy wibrator powstał dzięki uprzejmości dr J. Mortimer Granville, as sposób na doprowadzenie kobiet do orgazmu - i szybciej uwolnij ich od histerii.
Ostatecznie histerię zaczęto uważać w pełni za chorobę psychiczną i niekoniecznie wiązać ją z dobrostanem seksualnym i reprodukcyjnym kobiety. Jednak sam termin nie zniknęło z leksykonów lekarzy aż do lat pięćdziesiątych XX wieku kiedy American Psychiatric Association usunęło go z Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, biblii współczesnej psychiatrii.
Najczęstszym stanem obecnie kojarzonym z klasyczną „histerią” jest Zaburzenie osobowości z pogranicza: zaburzenie typu borderline (BPD). Nawet teraz jest to dominujące piętno wobec osób cierpiących na BPD . Nie tylko trudno jest zdiagnozować BPD ze względu na nakładające się objawy, które mogą być związane z innymi chorobami psychicznymi, ale także wielu terapeutom trudno jest leczyć ponieważ objawy BPD obejmują zmienność emocjonalną i niestabilność. Objawy objawów mogą pojawić się, zmienić lub zaniknąć tak szybko, jak zostaną zdiagnozowane.
Kobiety, u których zdiagnozowano BPD, są często określane jako „histeryczne”. Według an artykuł z Mad in America , kobiety są diagnozowane z BPD 75% częściej niż mężczyźni, a wiele typowych objawów przypomina histerię w historii. Czy to seksizm utrwala tę nierówność płci? Możliwie. Podczas gdy kobiety są ogólnie bardziej narażone na diagnozę choroby psychicznej, lekarze wciąż rzadziej traktują ich objawy - fizyczne lub psychiczne - tak poważnie.
W swojej książce „ Kobiety i zaburzenia osobowości typu borderline: objawy i historie ”, Napisała autorka Janet Wirth-Cauchon,„ etykieta „borderline” może funkcjonować w taki sam sposób, jak „histeria” działała na przełomie XIX i XX wieku jako etykieta dla kobiet ”. Chociaż dyskusja o kobietach i chorobach psychicznych mogła stać się mniej rażąco seksistowska w ostatnich latach, jasne jest, że nadal istnieje niefortunne, ale powszechnie uważane przekonanie, że kobiety są bardziej podatne na choroby psychiczne i „nienormalne” zachowania („normalne zachowanie” często jest zastępcą męskiego zachowania).
Jeśli chodzi o problemy zdrowotne innych kobiet, takie jak endometrioza (obecność i wzrost funkcjonującej tkanki endometrium w miejscach innych niż macica) kobiety są często dyskredytowane lub uważa się, że ich objawy są przesadzone. Może to potrwać do 10 lat, zanim zostanie postawiona diagnoza i otrzymane leczenie. Jedno badanie , pierwotnie opublikowany w Journal of Fertility and Sterility, twierdzi, że „to wielowiekowe pojęcie łączące przewlekły ból miednicy z chorobami psychicznymi wywarło ogromny wpływ na postawy kobiet z endometriozą we współczesnych czasach, przyczyniając się do opóźnień diagnostycznych i chronicznej obojętności na ich ból przez większość XX wieku ”. Ponownie widzimy, jak ogólna diagnoza histerii i dyskredytacja stabilności psychicznej kobiet wkradła się do innych problemów zdrowotnych, z którymi borykają się kobiety.
Historia histerii wpływa bezpośrednio na aktualne wyzwania zdrowotne kobiet - zarówno fizyczne, jak i psychiczne. Często zakładano, że kobiety są i nadal są mniej kompetentne i mniej kontrolują swoje ciała i umysły. Łagodzenie piętna związanego z chorobami psychicznymi wymaga świadomości, w jaki sposób diagnozy są stawiane zarówno przez lekarzy, jak i przez pacjentów.
Historia histerii pokazuje, jak głęboko seksizm może wpływać na naukę i psychologię. Z tego powodu kobiety znajdują się w wyjątkowej sytuacji, w której muszą zdecydowanie bronić własnego zdrowia. Kobiety muszą nieustannie nalegać, aby ich problemy zdrowotne były traktowane poważnie, aby uzyskać nie tylko diagnozę, ale także trafną. Kobiety opowiadające się za sobą pomogą zmienić krajobraz medycyny i zdrowia psychicznego oraz, miejmy nadzieję, stworzą dla kobiet bezpieczniejsze miejsce do leczenia.
