Jak bycie w agresywnych związkach uczyniło ze mnie perfekcjonistę

Jest 1.30 rano, a ja leżę, słuchając lekkiego chrapania mojego chłopaka. W rogu cicho szumi wentylator skrzynkowy. Chłodne nocne powietrze wieje przez okno.

Chociaż jestem szczęśliwy, jestem też rozdarty. W ciemności zastanawiam się, czy wentylator robi wystarczająco dużo hałasu, by spać, gdy wstaję i odstawię czyste naczynia. Połowa mnie kopie się za to, że zapomniałem o tym. Druga połowa zastanawia się, czy jako niespodzianka jest to dobra okazja, by posprzątać również łazienkę przez noc.

strach przed fobią wystąpień publicznych

Przypominam sobie, jakie mam szczęście, że znalazłem dobrego faceta. Zastanawiam się, czy jest to zwykły biznes dla ofiar przemocy domowej na całym świecie. Powtarzam sobie, że najprawdopodobniej nie jestem tak samotny i nienormalny, jak się czuję. Zmuszam się do zasypiania.

To wszystko brzmi dziwnie, ale te małe debaty toczą się w mojej głowie przez cały dzień, każdego dnia. Kiedy robię zakupy, staram się znaleźć dla niego małe prezenty, aby był szczęśliwy, jak nowa para butów. Za każdym razem, gdy docieram do domu przed nim, staram się wykorzystać te wolne chwile na posprzątanie czegoś. Wsiadanie do jego samochodu oznacza również uprzątnięcie kilku śmieci, gdy wychodzę. Zawsze upewniam się, że ma wszystko, czego potrzebuje, zanim wyjdzie do pracy, a jego budzik jest ustawiony przed pójściem spać.

Czasami blizny sprawiają, że jesteś słodki.

Ma jednak ciemniejszą stronę. Nie zrobił nic, co mogłoby wzbudzić moje lęki, a mimo to często ogarnia mnie niepokój. Nie mogę pozwolić sobie na wydanie więcej niż kilka dolarów na prezenty, albo spędzę resztę dnia na oczekiwaniu na walkę o pieniądze. Wszystko, co czyszczę, musi być nieskazitelne, ale nadal martwię się, że coś wyczyszczę nieprawidłowo. Martwię się, że zbyt długo zajmuję wysiadanie z jego samochodu i bieganie do najbliższego kosza na śmieci, bo inaczej się niecierpliwi. Jestem w jakiś sposób przekonany, że w każdej chwili mógłby na mnie warknąć za protekcjonalne traktowanie go, upewniając się, że o niczym nie zapomniał.

Uważam na wszystko. Staram się nie mówić zbyt dużo (stanowi to wyzwanie dla mojej osobowości) lub zbyt mało, nie dusić go lub być zdystansowanym. Pozwoliłam mu wybrać, co zjeść na obiad, a co obejrzeć w telewizji, nie zmuszając go do tego, by zawsze decydował.

Nie widziałem go wściekłego, ale staram się być idealnym chłopakiem. Dążenie do doskonałości jest bezpieczniejsze niż ryzykowanie popełnienia błędów. Ale nie spełniłem własnych standardów doskonałości.

Krótka edukacja w zakresie przemocy domowej: szkielety w mojej szafie

Kilka lat temu byłem w współzależnym małżeństwie ze znęcającym się alkoholikiem. Nie ma potrzeby przepraszać. Chociaż doceniam refleksyjne „przepraszam”, które towarzyszy każdej smutnej opowieści, zapewniam, że było to prawie tak zabawne, jak się wydaje. Bez wchodzenia w krwawe szczegóły nie był to łatwy okres w moim życiu.

Jako ofiara jesteś pod kontrolą, a nie.

Nazywamy to uczeniem się lub dostosowywaniem. Przekonujesz się, że jesteś elastyczny i mądry, kiedy uczysz się małych rzeczy, które wyzwalają Twojego napastnika. Następnie przekonujesz się, że dokonujesz świadomego wyboru, aby uniknąć tych czynników. W rzeczywistości nie masz kontroli. Rezygnujesz ze swojej władzy i autonomii, aby uniknąć okrzyków, bicia lub wymówienia wszystkich nazwisk w książce.

Krótko mówiąc, nie możesz wygrać w związku opartym na przemocy. Nawet wtedy, gdy grasz według ich zasad. Ty decydujesz, czy przyjmiesz fizyczną karę za bunt, czy też poniesiesz emocjonalny krzyż bycia czyjąś wycieraczką.

Ważne jest, aby móc rozpoznawać przemoc emocjonalną w związkach intymnych . Teraz, lata później, nadal płacę cenę.

Delikatność może doprowadzić cię do szaleństwa

Po około miesiącu mojego obecnego związku zdałem sobie sprawę, że nie wiem, jak naprawdę być w zdrowym, długoterminowym, zaangażowanym związku ze szczęśliwą, zdrową, odpowiedzialną osobą. Moje małżeństwo było katastrofą. Chociaż od tamtej pory mam chłopaków, od samego początku było oczywiste, że nie będziemy razem na zawsze.

jak pomóc komuś, kto jest w depresji

Moi rodzice też nie byli szczególnie dobrymi przykładami. Podobnie jak większość osób, które przeżyły przemoc w rodzinie, wychowywałem się w domu pełnym przemocy. Mój tata był szczególnie biegły w zimnym rozszarpywaniu ludzi na strzępy bez zakłócania swojej stoickiej, socjopatycznej fasady. Moja mama była sześć razy zamężna.

W końcu udało jej się to z moim ojczymem, ale zanim pojawił się na zdjęciu, byłam już w fazie dorastania „rodzice są kulawymi”, więc nie byłam świadkiem tego, jak wygląda zdrowe małżeństwo. Wiem, że to więcej śmiechu i mniej trzaskania drzwiami.

Być może jednak dobrze mi się udało z moim obecnym chłopakiem i to jest przerażająca koncepcja. Oznacza to, że muszę się nauczyć, jak przetrwać bez dysfunkcji. Kilka tygodni temu próbowałem wykorzystać swoją słabość i omal nie zwymiotowałem w panice. Kiedy po raz pierwszy powiedziałem: „Kocham cię”, wypłakałem oczy, ponieważ przywiązanie emocjonalne do kogoś jest dla mnie bardziej przerażającą perspektywą niż moja własna śmiertelność i publiczne przemówienia razem wzięte. Wciąż mam koszmary prawie każdej nocy, które mówią mi o wszystkich powodach, dla których zostawi mnie dla kogoś innego lub nagle zacznie zachowywać się jak mój były mąż.

Zabawne, jak delikatne mogą doprowadzić cię do szaleństwa.

Dlatego jestem tak świadoma, że ​​jestem dla niego dobra. Powtarzam sobie, że znalazłem dobry. On również zasługuje na traktowanie. Jestem po prostu miłym i słodkim chłopakiem.

W głębi duszy wiem lepiej. Wiem, że tak bardzo staram się być doskonały ze strachu. Boję się, że zostawi mnie dla kogoś mniej zranionego. Obawiam się, że poczuje potrzebę kontrolowania mnie. Obawiam się, że przeżyję mój pierwszy związek.

Uczenie się zdrowego związku

Dziś wieczorem, zamiast wstać, posprzątać łazienkę i odstawić naczynia, położę się tutaj, oprę głowę na jego klatce piersiowej i poczuję bicie jego serca. Po raz pierwszy w życiu dowiem się, jakie to uczucie być kochanym i godnym bycia kochanym. Zaufam mu, kiedy powie mi, że naprawdę mnie lubi za to, kim jestem. Kiedy daje mi komplement, nie będę się martwić, że kiedyś to cofnie w złości, pijanej wściekłości. Będę szedł naprzód, choć ostrożnie, z pewnością i wiarą, których nauczyłem się na własnych błędach, miałem niesamowite szczęście i dokonałem właściwego wyboru.

Kiedy powiedziałem mu o swoich uczuciach, poprosił mnie, żebym go obudził, żebyśmy mogli razem zmywać naczynia typu A o północy.

Wierzę, że jestem uszkodzony, ale nie skazany. Ciągła praca nad moim zdrowiem psychicznym pomoże złagodzić i uleczyć pierwszą część tego równania.

Jeśli obecnie doświadczasz przemocy domowej lub potrzebujesz pomocy w radzeniu sobie z następstwami znęcania się, odwiedź naszą stronę Pomoc teraz. Plik Krajowa gorąca linia ds. Przemocy w rodzinie oferuje również wiele zasobów potrzebującym.