To, co myślisz, że wiesz o typach osobowości, jest prawdopodobnie złe

Spójrzmy prawdzie w oczy, uwielbiamy oznaczać i kategoryzować rzeczy. Nie w drukarni etykiet, zorganizujmy trochę szufladę na śmieci, ale w sposób, w jaki przetwarzamy otaczający nas świat. Takie porządkowanie informacji pomaga nam podejmować szybkie decyzje. I nie robimy tego tylko z rzeczami, robimy to z ludźmi. Socjolodzy nazywają to kategoryzacją społeczną. To wtedy, gdy myślimy, że mężczyzna kontra kobieta, młody człowiek kontra stary, przyjaciel kontra nieznajomy. Dzieje się to automatycznie, bez zastanowienia się nad tym, co faktycznie robimy. I to trochę wyjaśnia, dlaczego mamy taką obsesję na punkcie idei typów osobowości.

Wyrażenie „osobowość typu A” natychmiast podsumowuje wiele cech, w tym ambicję, motywację, konkurencyjność. To dlatego, że widzieliśmy lub słyszeliśmy o testach psychometrycznych, takich jak Ankieta aktywności Jenkinsa, jedna z najczęściej stosowanych metod identyfikacji osobowości typu A. Zawiera pytania takie jak:

Jak często kończysz zdania innych osób, ponieważ mówią zbyt wolno?
Kiedy grasz w grę, jak ważne jest, aby wygrać?
Czy prowadzisz plan dnia lub kalendarz swoich planów?

Następnie możemy poczynić założenia oparte na tej etykiecie. Oto duży problem. Nie ma czegoś takiego jak osobowość typu A – przynajmniej nie w sposób, w jaki myślisz, że jest.

Skąd więc wzięła się osobowość typu?

Wszystko zaczęło się od kilku zużytych krzeseł w gabinecie lekarskim. Poważnie. Dwóch kardiologów, dr Gerald Friedman i dr Ray Rosenman, zauważyli, że ich krzesła w poczekalni zużywają się bardzo szybko i tylko w niektórych miejscach — na przednich krawędziach siedzeń i podłokietnikach. Wyglądało to tak, jakby pacjenci siedzący na tych krzesłach nie mogli usiedzieć spokojnie, usiedli na samym skraju swoich siedzeń i szybko zerwali się.

Teraz, mając na uwadze naukę, chcieli dowiedzieć się, dlaczego ludzie siedzący na tych siedzeniach wydawali się tak spięci. Jedna rzecz doprowadziła do drugiej i zaczęli odkrywać całkiem interesujące odkrycia, takie jak fakt, że poziom cholesterolu u księgowych gwałtownie wzrósł podczas sezonu podatkowego. Na podstawie tych badań wpadli na pomysł, że niektóre typy są bardziej podatne na choroby serca. Nazwali to zachowanie osobowością typu A i kontynuowali badania, aby wykazać, że osoby z osobowością typu A są bardziej narażone na choroby serca i wysokie ciśnienie krwi niż osoby typu B.

Spotkało się to z mieszanymi recenzjami kolegów. Ale jedna branża była pod szczególnym wrażeniem: tytoń. To był rodzaj badań, które mogą sprawić, że choroba serca wydaje się wynikać z zestawu cech osobowości, a nie z palenia. Tak więc przez trzydzieści lat firmy takie jak Philip Morris przeznaczały pieniądze na finansowanie badań nad typem osobowości. Według artykułu w czasopiśmie płacili nawet naukowcom jako konsultanci i biegli sądowi, aby bronili i promowali palenieMedycyna nauk społecznych.

współmałżonek z niepokojem i gniewem

Przewiń do przodu: co dziś mówią psychologowie

Najważniejsze jest to, że obecnie psychologowie przywiązują niewielką wagę do oznaczeń Typu A i Typu B, a wielu idzie o krok dalej, twierdząc, że testy psychometryczne stosowane do identyfikacji tych cech mogą być wiarygodne, ale nie ważne jako konstrukt osobowości.

Nie oznacza to jednak, że były one „nieistotnymi tematami”, gdy zostały po raz pierwszy zidentyfikowane, mówi dr Frank Farley, profesor studiów psychologicznych w dziedzinie edukacji na Temple University w Filadelfii i były prezes Amerykańskiego Towarzystwa Psychologicznego. Były one ważne w procesie łączenia psychologii z chorobą wieńcową serca (CHD), mówi Farley.

W miarę jak prowadzono więcej badań nad zawiłościami tego, co to znaczy być typem A, ewoluowało również nasze zrozumienie związku między typem osobowości a problemami zdrowotnymi. Jak to się stało, zestaw funkcji typu A został rozpakowany, aby lepiej określić, które konkretne funkcje były najbardziej związane z CHD, mówi. Niektórzy byli bardziej zaangażowani niż inni, a uwaga przesunęła się z globalnego Typu A na konkretne funkcje.

Mimo to, terminy Typ A i Typ B nadal zyskiwały na popularności, a nawet stały się sposobem, w jaki niektóre osoby zaczęły się identyfikować, mówi Farley. Często lubimy charakteryzować ludzi jako Typ A, a mniej jako Typ B, mówi. W rzeczywistości stwierdzenia takie jak „on jest taki typ A” są powszechne, zwłaszcza jeśli dana osoba wykazuje cechy osobowości, które można przypuszczać jako typ A, takie jak bycie pracoholikiem lub skłonność do wrogości.

kryteria dużej depresji dsm 5

Ale dla psychologów te terminy nie są terminami podstawowymi, nawet jeśli nadal pojawiają się w memach lub innych formach popkultury. Te typy nie istnieją jako ważne konstrukty osobowości, przynajmniej nie w naukowej dziedzinie psychologii osobowości, mówi Dan P. McAdams, profesor psychologii na Northwestern University.

Jak zatem definiuje się osobowości?

Większość psychologów używa modelu Wielkiej Piątki do oceny osobowości. Ten sposób patrzenia na osobowość skupia się, jak się domyślacie, na pięciu nadrzędnych cechach: otwartości, sumienności, ekstrawersji, ugodowości i neurotyzmie. W ramach tych cech jest wiele sposobów, powiedzmy, że jesteś otwarty lub zamknięty.

Oto niektóre rodzaje stwierdzeń, które można zobaczyć w teście osobowości, który mierzy te cechy. (Aby dowiedzieć się więcej, sprawdź to artykuł .) oceniłbyś każdy w skali od jednego do pięciu.

Otwartość.Ta cecha dotyczy twoich pomysłów i zainteresowań. Szybko rozumiem rzeczy.

Mam mnóstwo pomysłów.

Sumienność:Chodzi o porządek i samodyscyplinę.

Zwracam uwagę na szczegóły.

Ekstrawersja:Skala introwersji-ekstrawersji określa, ile stymulacji potrzebujesz. Jestem duszą towarzystwa.

Czuję się dobrze w towarzystwie ludzi.

Ugodowość:Tak właśnie mogłoby się wydawać — jak łatwo jest ci dogadać się z innymi?

Wychodzę dla innych.

Neurotyzm:Niektóre z aspektów, które składają się na neurotyzm, to lęk, wrogość i depresja.

Łatwo się stresuję.

Więc następnym razem, gdy będziesz chciał nazwać kogoś Typ A, może rozważ wysokie spektrum neurotyzmu. Może nie ma tego samego pierścienia, ale przynajmniej jest prawdopodobnie dokładniejszy.

Źródła artykułów

Tak więc firmy papierosowe wymyśliły to: Amerykański Dziennik Zdrowia Publicznego(2012). Wzorzec zachowania typu A i choroba wieńcowa serca: klejnot koronny Philipa Morrisa .

Firmy tytoniowe płacą nawet naukowcom: Nauki społeczne(2007). Programy socjologiczne przemysłu tytoniowego wpływające na przekonania publiczne dotyczące palenia .

Rzetelność badania aktywności Jenkinsa: Dziennik Medycyny Behawioralnej(1986). Wiarygodność studenckiej wersji ankiety Jenkins Activity.

Ostatnia aktualizacja: 3 kwietnia 2020 r.