Osobowość unikająca

Skocz do: Powoduje Objawy Zaburzenia osobowości skupienia C AVPD i lęk społeczny Leczenie
Nikt nie lubi krytyki, odrzucenia lub zawstydzenia, ale czasami ludzie spędzają całe życie na unikaniu ich. Osoba społecznie zagrożona z nadwrażliwością na odrzucenie i ciągłym poczuciem nieadekwatności może cierpieć na chorobę psychiczną znaną jako unikające zaburzenie osobowości (AVPD).

Osoby z unikającym zaburzeniem osobowości doświadczają niezręczności społecznej. Spędzają dużo czasu skupiając się na swoich niedociągnięciach i bardzo niechętnie tworzą relacje, w których może wystąpić odrzucenie. Często powoduje to poczucie samotności i oderwanie się od relacji w pracy i poza nią. Osoby z AVPD mogą również odmówić awansu, usprawiedliwiać nieobecność na spotkaniach lub bać się angażować w wydarzenia, w których mogą się zaprzyjaźnić.

Co powoduje zaburzenie osobowości unikającej?

Naukowcy nie do końca rozumieją, co powoduje zaburzenie osobowości unikania, ale uważają, że jest to połączenie czynników genetycznych i środowiskowych.

Doświadczenia z wczesnego dzieciństwa mogą być powiązane z rozwojem AVPD. Badania sugerują, że dzieci, które postrzegają swoich opiekunów jako pozbawionych uczuć i zachęty i/lub doświadczają odrzucenia z ich strony, mogą być bardziej zagrożone. Podobnie jak dzieci, które doświadczają nadużyć, zaniedbań i ogólnie niższego poziomu opieki. W odpowiedzi na te doświadczenia dzieci mogą unikać kontaktów towarzyskich z innymi jako strategii radzenia sobie.

Naukowcy uważają, że dodatkowym czynnikiem może być zmiana wyglądu z powodu choroby fizycznej.

różnica między terapeutą a psychiatrą

Około 2,5% populacji może kwalifikować się do rozpoznania zaburzenia osobowości unikającej. Jest to choroba przewlekła, która w równym stopniu dotyka zarówno mężczyzn, jak i kobiety. Zaburzenie może rozwinąć się w dzieciństwie, a objawy wykryto już u dzieci w wieku 2 lat. Jednak, podobnie jak inne zaburzenia osobowości, unikające zaburzenie osobowości jest zwykle diagnozowane tylko u dorosłych.

Objawy zaburzenia osobowości unikającej

Zaburzenie osobowości unikającej charakteryzuje się trzema głównymi elementami:

Zahamowanie społeczne
Poczucie nieadekwatności
Wrażliwość na krytykę lub odrzucenie

Aby otrzymać diagnozę, osoba musi doświadczyć tych składników przed osiągnięciem wczesnej dorosłości. Muszą również doświadczyć co najmniej czterech z następujących objawów AVPD:

Unikanie w pracy czynności związanych z kontaktem interpersonalnym z obawy przed krytyką lub odrzuceniem
Niechęć do interakcji z innymi, chyba że na pewno otrzymają pozytywną odpowiedź
Wahanie w związkach intymnych z powodu strachu przed wstydem
Zaabsorbowanie krytyką w sytuacjach społecznych
Poczucie bycia nieadekwatnym i zahamowane w nowych sytuacjach społecznych
Postrzeganie siebie jako nieudolnego, nieatrakcyjnego i gorszego
Niechęć do podejmowania ryzyka lub angażowania się w działania, które mogą spowodować zakłopotanie

Diagnoza będzie wymagała oceny psychologicznej przez specjalistę zdrowia psychicznego. Ta ocena wykluczy również inne potencjalne diagnozy lub określi, czy dana osoba ma więcej niż jedną diagnozę.

Co to jest zaburzenie osobowości skupienia C?

Różne diagnozy zaburzeń osobowości są organizowane według grup lub klastrów. Zaburzenia osobowości skupienia C to stany, w których cechy obejmują bycie szczególnie niespokojnym lub lękliwym. Zaburzenie osobowości unikającej jest zaburzeniem osobowości skupienia C, podobnie jak zaburzenie osobowości zależnej i zaburzenie osobowości obsesyjno-kompulsywnej.

Czy zaburzenie osobowości unikającej to to samo co lęk społeczny?

Badacze i klinicyści wierzyli, że zaburzenie osobowości unikającej występuje tylko w połączeniu z zaburzeniem lęku społecznego (SAD). Jednak nowsze badania wykazały, że istnieje znaczny odsetek osób z AVPD, które nie spełniają kryteriów fobii społecznej.

Czasami może być trudno odróżnić, czy dana osoba ma fobię społeczną, zaburzenie osobowości unikającej, czy oba te schorzenia. Zazwyczaj osoba z AVPD doświadcza lęku i unikania we wszystkich sferach życia, podczas gdy osoba z lękiem społecznym może mieć lęki specyficzne tylko dla pewnych sytuacji, takich jak wystąpienia publiczne lub występy.

Oprócz fobii społecznej osoby z unikającym zaburzeniem osobowości mogą mieć współwystępujące stany, w tym depresję, zaburzenie obsesyjno-kompulsywne lub inne zaburzenia lękowe lub zaburzenia osobowości. Osoby z AVPD są również narażone na zwiększone ryzyko nadużywania substancji lub zachowań samobójczych.

Czasami zaburzenie osobowości unikającej jest również mylone z zaburzeniem osobowości schizoidalnej, ponieważ oba stany wiążą się z izolacją społeczną. Jednak osoby ze schizoidalnym zaburzeniem osobowości wykazują ogólny brak zainteresowania interakcjami z innymi, podczas gdy osoby z osobowością unikającą chcą relacji, ale mają tendencję do ich unikania z powodu strachu przed odrzuceniem lub krytyką.

Leczenie zaburzenia osobowości unikającej

Osoby z zaburzeniem osobowości unikającej mogą szukać leczenia, ponieważ chcą budować silniejsze relacje i zmniejszyć ilość stresu, którego doświadczają w miejscach publicznych lub w pracy. Leczenie dowolnego zaburzenia osobowości może być trudne, ponieważ wiele objawów odczuwa się przez wiele lat.

Psychoterapia lub terapia rozmowa jest podstawowym leczeniem zaburzeń osobowości unikającej. Psychoterapia może obejmować terapię poznawczo-behawioralną, która koncentruje się na redukcji negatywnych wzorców myślowych i budowaniu umiejętności społecznych. Czasami stosuje się terapię grupową, aby pomóc ludziom z podobnymi wyzwaniami i stworzyć bezpieczną przestrzeń do budowania trwałych relacji. Terapia rodzinna może również okazać się przydatna, aby członkowie rodziny zrozumieli chorobę i mogli zapewnić wspierające środowisko, które promuje wzrost i zdrowe podejmowanie ryzyka.

jakie są znaki ostrzegawcze, że dana osoba może cierpieć na jadłowstręt psychiczny?

Niewiele jest badań wykazujących skuteczność leków w leczeniu unikającego zaburzenia osobowości. Czasami leki mogą być stosowane w leczeniu objawów zaburzenia osobowości unikającej lub objawów współwystępujących zaburzeń. Leki zazwyczaj obejmują leki przeciwdepresyjne (tj. selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny) i leki przeciwlękowe.

Uzyskiwanie pomocy w zaburzeniach osobowości unikających

Jeśli zmagasz się z tym, jak nie być społecznie niezręcznym i myślisz, że możesz mieć zaburzenie osobowości unikającej, nie należy się zniechęcać. Pomoc jest dostępna, a pierwszym krokiem jest skontaktowanie się z lekarzem lub innym specjalistą ds. zdrowia psychicznego, który może przeprowadzić ocenę i ocenić Twój stan.

Terapia w bezpiecznym i zachęcającym środowisku może pomóc Ci odkryć intensywny niepokój, którego doświadczasz w sytuacjach społecznych oraz strach przed odrzuceniem lub krytyką. Razem ty i twój terapeuta możecie ćwiczyć kwestionowanie negatywnych przekonań i odkrywać małe, ale znaczące kroki, które możesz podjąć, aby zbudować trwałe przyjaźnie, być bardziej zaangażowanym w pracy i rozwijać intymne relacje z innymi.

Źródła artykułów

Osobowość unikająca. MedlinePlus . 18 listopada 2016 r.

Unikające zaburzenie osobowości (AVPD). Instrukcja Merck . Maj 2018.

Osobowość unikająca. Klinika w Cleveland . 20 listopada 2017 r.

Lampe, L. i Malhi, GS (2018). Zaburzenie osobowości unikającej: aktualne spostrzeżenia. Badania psychologiczne i zarządzanie zachowaniem .

Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne. (2013).Podręcznik diagnostyczny i statystyczny zaburzeń psychicznych(wyd. 5). Arlington, VA: American Psychiatric Publishing.