Schizofrenia dziecięca: jak ją rozpoznać i co dalej?

Skocz do: Schizofrenia czy autyzm? Objawy schizofrenii u dzieci Czynniki ryzyka Leczenie Czy dzieci mogą wyrosnąć ze schizofrenii?

Schizofrenia dziecięca to zaburzenia ze spektrum schizofrenii który charakteryzuje się halucynacjami, dezorganizacją mowy, urojeniami, zachowaniami katatonicznymi i negatywne objawy , takie jak zaniedbywanie higieny osobistej lub brak emocji. Schizofrenia dziecięca jest bardzo rzadka, więc kiedy rodzice widzą to, co uważają za objawy schizofrenii u ich dziecka i prawdopodobnie pytają pediatrę o test na schizofrenię dziecięcą, prawdopodobnie ich obawy są bezpodstawne.

Schizofrenia u dzieci jest dość rzadka, chociaż może być obecna, mówi dr Victor Fornari, dyrektor psychiatrii dzieci i młodzieży w Zucker Hillside Hospital w Glen Oaks w stanie Nowy Jork i Cohen Children’s Medical Center w New Hyde Park w stanie Nowy Jork.

W rzeczywistości schizofrenia o początku w dzieciństwie (COS) jest rzadka.¹Przy szacowanym wskaźniku chorobowości wynoszącym około 1 na 10 000 dzieci, częściej diagnozuje się ją u mężczyzn niż kobiety . W przypadku schizofrenii faza zwiastunowa lub wczesne oznaki niepokoju zwykle zaczynają się w okresie dojrzewania, mówi dr Fornari, a wiek pełnego zachorowania to późny okres dojrzewania do wczesnej dorosłości – zasadniczo między 18 a 25 rokiem życia, mówi dr Fornari.

Nazywana COS, gdy zostaje zdiagnozowana u dzieci w wieku poniżej 13 lat, schizofrenia dziecięca pozostaje kontrowersyjną diagnozą wśród klinicystów. Jeśli obserwujesz u swojego dziecka nietypowe zachowanie, które sprawia, że obawiasz się, że może to być schizofrenia, lub Twoje dziecko słyszy głosy, na pewno będziesz chciał poddać je ocenie, mówi Michael Houston, członek Amerykańskiej Akademii Psychiatrii Dzieci i Młodzieży . Ale to zachowanie nie oznacza, że muszą cierpieć na schizofrenię, mówi.

Szanse są wysokie, że mogą mieć problem rozwojowy lub coś innego się dzieje. Dzieci z autyzmem mogą mieć halucynacje i urojenia. Dodaje, że psychoza może również wystąpić u depresja oraz lęk . Dobrym początkiem jest kontakt z pediatrą, który może skierować Cię do psychiatry dziecięcego i młodzieżowego.

Oczywiście, gdy małe dziecko wykazuje objawy schizofrenii, zazwyczaj występuje wysoki poziom niepokoju i dezorientacji rodziców, mówi dr Peter L. Klinger, adiunkt na Wydziale Psychiatrii i Pediatrii na Uniwersytecie w Arizonie. Tucson i psychiatra z Centrum Wczesnej Interwencji Psychozy (EPICENTER) w Banner University Medical Group.

Schizofrenia czy autyzm?

Bardzo ważne jest wyjaśnienie pytań dotyczących schizofrenii i autyzmu – mówi. Podczas gdy autyzm jest obecny i można go zdiagnozować w pierwszych latach życia, pierwsze objawy psychozy w schizofrenii dziecięcej pojawiają się dopiero po latach, mówi. Chociaż te zaburzenia są bardzo różne, mogą mieć pewne wspólne cechy, które przyczyniają się do zamieszania.

Na przykład dzieci z autyzmem mogą być bardzo zaabsorbowane swoimi wewnętrznymi doświadczeniami i mogą nie wychwytywać sygnałów społecznych ani angażować się w poszukiwanie pomocy i testowanie rzeczywistości w typowy sposób, mówi dr Klinger. Dodaje, że mogą być przytłoczeni bodźcami zmysłowymi i pogrążeni we własnych fantazjach, co może objawiać się zniekształconymi percepcjami, przekonaniami i halucynacjami. W zupełnie inny sposób, dzieci z cechami schizofrenii mogą stać się coraz bardziej wycofane i zaabsorbowane wewnętrznie, wykazując mniejsze zainteresowanie innymi, ale znowu ten wzorzec zaczyna się znacznie później w ich rozwoju i wiąże się z pogorszeniem ich poziomu funkcjonowania. Dr. mówi Klinger.

Jeśli niepokojące objawy utrzymują się dłużej niż tydzień u małego dziecka, powiedzmy w wieku poniżej czterech lat, ważne jest, aby udać się do lekarza, mówi dr Houston. Może to oznaczać, że coś się dzieje, ale nadal ważne jest, aby wziąć pod uwagę, że prawdopodobieństwo schizofrenii u nastolatka jest znacznie wyższe. Autyzm jest bardziej prawdopodobny u młodszego dziecka.

Objawy schizofrenii u dzieci

Objawy schizofrenii dziecięcej są bardzo podobne do objawów występujących u dorosłych z tą chorobą. Występuje wycofanie społeczne, pogorszenie funkcjonowania z upośledzeniem ról, obecność nieprawidłowych doświadczeń percepcyjnych, takich jak słyszenie głosów lub halucynacje słuchowe, wyjaśnia dr Fornari. Mogą również doświadczać urojeń lub fałszywych, utrwalonych przekonań.

jak przestać być pasywno-agresywnym

Niektóre dzieci z autyzmem mogą mieć problemy z psychozą, mówi dr Houston. Te dzieci mogą mieć halucynacje i urojenia , ale zwykle jest to kwestia rozwojowa, mówi. Ważne jest, aby odróżnić psychozę, objaw polegający na braku kontaktu z rzeczywistością, od schizofrenii, która jest chorobą zwyrodnieniową.

Czynniki ryzyka choroby

Jak mówi dr Fornari, wywiad rodzinny dotyczący schizofrenii zwiększa szanse na zachorowanie na tę chorobę, a krewni pierwszego stopnia są bardziej narażeni na diagnozę. Niższe IQ, opóźnienia w rozwoju społecznym i nieosiąganie na czas kamieni milowych w rozwoju, takich jak umiejętności językowe i motoryczne, to również czynniki ryzyka, mówi dr Houston. Chociaż zaburzenie występuje tylko u około 1 procenta populacji, występuje u nawet 5 procent krewnych pierwszego stopnia (rodzeństwa i dzieci) osób cierpiących na schizofrenię.

Jak leczy się schizofrenię u dziecka?

Leki przeciwpsychotyczne są leczeniem z wyboru, mówi dr Fornari. Mówi, że gdyby u dziecka zdiagnozowano COS, zastosowano by leki przeciwpsychotyczne drugiej generacji. Ale ważna jest wczesna identyfikacja zaburzenia, podobnie jak leczenie psychospołeczne, takie jak grupy wsparcia społecznego. Dla dziecka ze schizofrenią kluczowe jest wsparcie zarówno akademickie, jak i społeczne.

Znalezienie sposobów na utrzymanie motywacji i zaangażowania osoby jest również ważne, mówi dr Houston. Teraz ludzie naprawdę doceniają wartość tych psychospołecznych interwencji, mówi.

Czy dzieci mogą wyrosnąć ze schizofrenii?

COS prawdopodobnie nie ustąpi bez leczenia i jest na ogół stanem przewlekłym. Ale odpowiednia kombinacja leków i usług zdrowia psychicznego, zwłaszcza wczesna identyfikacja i interwencja, może pomóc, mówi dr Klinger. „Celem jest wczesne zdiagnozowanie osoby i włączenie jej do programu ambulatoryjnego, który oferuje terapię indywidualną, opiekę medyczną i terapię grupową z rówieśnikami, a także z wieloma rodzinami, które wspólnie stawiają czoła wyzwaniom”, mówi.

Źródła artykułów