Zaburzenie zachowania: definicja, objawy i możliwości leczenia

Skocz do: Przyczyny zaburzeń zachowania Oznaki zaburzenia zachowania Diagnoza zaburzeń zachowania Możliwości leczenia Zapobieganie

Wszystkie dzieci będą miały problemy z zarządzaniem swoim zachowaniem w pewnym momencie swojego dzieciństwa. Ale w miarę dorastania uczą się budować przyjaźnie i lepiej rozumieć, jak ich zachowania wpływają na innych. Jeśli wydaje się, że dziecku brakuje zrozumienia negatywnych zachowań i pozornie nie przejmuje się uczuciami innych, może to wskazywać na problem.

Zaburzenie zachowania to zaburzenie zachowania, które pojawia się, gdy dzieci angażują się w zachowania antyspołeczne, mają trudności z przestrzeganiem zasad i mają trudności z okazywaniem empatii innym. Mogą również zagrażać bezpieczeństwu innych lub sobie. Zaburzenia zachowania zwykle pojawiają się u dzieci poniżej 16 roku życia, ale można je również zdiagnozować u dorosłych.

Rozpowszechnienie i przyczyny

Nie wszystkie dzieci z istotnymi problemami z zachowaniem antyspołecznym zostaną ocenione przez specjalistę ds. zdrowia psychicznego. Dlatego trudno jest oszacować, jak powszechna jest choroba wśród dzieci i młodzieży. Chłopcy częściej otrzymują diagnozę niż dziewczynki.

Neuropsychologowie i inni badacze uważają, że rozwój zaburzeń zachowania jest w jakiś sposób powiązany z upośledzeniem w płacie czołowym mózgu, co może powstrzymywać dzieci i nastolatki przed uczeniem się na negatywnych doświadczeniach i dostosowywaniem swoich zachowań.

Dzieci, u których zdiagnozowano zaburzenia zachowania, mogą mieć historię:

nadużywać
ubóstwo
nadużywanie substancji przez rodziców
inne problemy ze zdrowiem psychicznym
konflikt rodzinny lub przemoc
uszkodzenie mózgu
inna trauma

Naukowcy są również przekonani, że genetyka może odgrywać rolę w rozwoju zaburzeń zachowania.

Oznaki zaburzenia zachowania

Oznaki zaburzeń zachowania zazwyczaj obejmują zachowania w postaci agresji, niszczenia mienia, nieuczciwości i lekceważenia zasad. Typowe objawy zaburzeń zachowania mogą obejmować:

inicjowanie walk fizycznych
zastraszanie lub grożenie innym
używanie broni do wyrządzania krzywdy
fizyczne okrucieństwo wobec ludzi lub zwierząt
kradzież
włamanie się na cudzą własność
zmuszanie kogoś do aktywności seksualnej
podpalanie, aby spowodować szkody
zniszczenie mienia
spóźnianie się bez pozwolenia
uciekam z domu
często tęsknię za szkołą

Niektóre osoby z zaburzeniami zachowania wykazują również brak pozytywnego zaangażowania społecznego i zaangażowania emocjonalnego. Mogą wykazać, co następuje:

bez wyrzutów sumienia za złe zachowanie
brak troski o konsekwencje behawioralne
brak empatii dla innych
brak troski o wyniki w szkole lub pracy
brak ekspresji emocjonalnej

Diagnoza

Dzieci, młodzież i dorośli mogą zostać zdiagnozowani z zaburzeniami zachowania, jeśli wykazują kilka z wymienionych powyżej objawów. Aby postawić diagnozę, znaki muszą być obecne przez co najmniej rok.

Podczas diagnozowania dzieci lub nastolatków psychiatra może chcieć obserwować zachowanie dziecka, a także rozmawiać z rodzicami i nauczycielami.

Kiedy psychiatra lub specjalista ds. zdrowia psychicznego ocenia osobę pod kątem zaburzeń zachowania, będzie również chciał wykluczyć wszelkie inne diagnozy lub ocenić współwystępujące zaburzenia zdrowia psychicznego. Ponieważ wiele objawów zaburzeń zachowania jest podobnych do antyspołecznego zaburzenia osobowości, u dorosłego nie można zdiagnozować obu tych schorzeń. Nie ma dużej różnicy między tymi dwoma zaburzeniami, ale zaburzenia zachowania są zwykle diagnozowane u dzieci, więc jeśli osoba dorosła spełnia kryteria obu zaburzeń, to zamiast zaburzenia zachowania zostanie zdiagnozowana antyspołeczna osobowość. To naprawdę kwestia wieku, a nie różnic między diagnozami.

Jednak dzieci i dorośli, u których zdiagnozowano zaburzenia zachowania, mogą również mieć współwystępujące diagnozy, w tym zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD), nadużywanie substancji, zespół stresu pourazowego (PTSD), zaburzenia lękowe, depresję lub chorobę afektywną dwubiegunową . Mogą również mieć trudności w nauce.

schorzenia powodujące depresję

Odróżnienie zaburzeń zachowania od zaburzeń ze spektrum autyzmu może być również trudne. Chociaż wiele objawów może wydawać się podobnych, istnieje kilka kluczowych różnic między tymi dwiema diagnozami. Jednym z nich jest to, że osoby z zaburzeniami zachowania mają problemy z interakcjami społecznymi z powodu deficytów w nauce społecznej, podczas gdy osoby z autyzmem mają problemy z socjalizacją z powodu wyzwań rozwojowych. Osoby z autyzmem mają również tendencję do występowania wewnętrznych wyzwań, takich jak obsesje i kompulsje, podczas gdy osoby z zaburzeniami zachowania wyrażają zewnętrzne zachowania, takie jak działalność przestępcza lub przemoc.

Przeprowadź leczenie zaburzeń

Leczenie zaburzeń zachowania będzie się różnić w zależności od wieku osoby i jej objawów. Zaburzenia zachowania mogą czasami prowadzić do depresji, choroby afektywnej dwubiegunowej lub innych wyzwań związanych ze zdrowiem psychicznym i zachowaniem w późniejszym życiu, dlatego wczesna ocena i leczenie mają kluczowe znaczenie dla dzieci.

Leczenie może okazać się trudne, ponieważ dzieci często nie chcą współpracować i nie ufają dorosłym. Ważne jest, aby rodzice i inni znaczący dorośli w życiu dziecka lub nastolatka pozostali cierpliwi i zaangażowani w pracę z nimi i budowanie dla nich zespołu wsparcia.

Leczenie zaburzeń zachowania zazwyczaj obejmuje zarówno terapię indywidualną, jak i rodzinną, a głównym celem leczenia jest pomoc jednostce w poprawie interakcji z innymi.

Terapia poznawczo-behawioralnajest czasami używany, aby pomóc jednostce radzić sobie z impulsywnymi zachowaniami i radzić sobie ze stresem dzięki pozytywnym strategiom radzenia sobie.

Terapia rodzinnamoże pomóc członkom rodziny w skuteczniejszej komunikacji, a także pomóc rodzicom w nauce strategii łagodzenia konfliktu z dzieckiem. Terapia rodzinna może również pomóc w zmniejszeniu czynników ryzyka, które prowadzą do zachowań antyspołecznych u dziecka.

Terapia grupowaz rówieśnikami dziecka lub nastolatka jest również czasami wykorzystywany do rozwijania umiejętności interpersonalnych i zachowań sprzyjających empatii.

Wsparcie szkolneto kolejna ważna część leczenia zaburzeń zachowania. W przypadku dzieci i nastolatków w szkole zostanie zebrany zespół ludzi, aby pomóc dziecku z zaburzeniami zachowania. W skład tego zespołu wchodzą zazwyczaj doradcy szkolni, psychologowie szkolni, pracownicy socjalni, administratorzy i inni. Jeśli u Twojego dziecka zdiagnozowane zostanie zaburzenie zachowania, może kwalifikować się do Indywidualnego Planu Edukacyjnego (IEP) lub planu 504, który może zapewnić mu niezbędne udogodnienia, aby zapewnić mu sukces akademicki i społeczny w szkole.

Leknie jest zwykle stosowany w leczeniu zaburzeń zachowania, ale osobom ze współwystępującymi zaburzeniami można przepisać leki w celu leczenia objawów innych schorzeń. Leki są zazwyczaj przepisywane, jeśli dziecko ma problemy z uwagą lub objawy związane z nastrojem, takie jak depresja.

Zapobieganie zaburzeniom zachowania

Naukowcy uważają, że pozytywne rodzicielstwo, a także zapewnienie bezpiecznego i wspierającego środowiska dla dziecka może zmniejszyć ryzyko zaburzeń zachowania. Ograniczenie czynników ryzyka, które mogą zwiększać prawdopodobieństwo zaburzeń zachowania, takich jak ubóstwo i maltretowanie, prawdopodobnie zapewni najlepsze wyniki dla dziecka. Jeśli dziecko, o którym wiesz lub podejrzewasz, że jest zaniedbywane lub wykorzystywane, możesz zgłosić nadużycie na National Child Abuse Hotline pod numerem 1-800-4-A-CHILD (800-422-4453).

Jeśli uważasz, że Twoje dziecko może mieć zaburzenia zachowania, nie wahaj się skontaktować się z lekarzem, pedagogiem szkolnym lub specjalistą od zdrowia psychicznego. Wczesna diagnoza i leczenie mają kluczowe znaczenie dla zapobiegania dodatkowym wyzwaniom związanym ze zdrowiem psychicznym i zachowaniem. Przy odpowiednim wsparciu dzieci i nastolatki mogą zacząć bardziej pozytywnie nawiązywać kontakt ze swoimi rówieśnikami i dorosłymi oraz uczyć się korygowania szkodliwych zachowań.

Źródła artykułów

Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne. (2013).Podręcznik diagnostyczno-statystyczny zaburzeń psychicznych(wyd. 5). Arlington, VA: American Psychiatric Publishing.

Zaburzenie zachowania u dzieci. Medycyna Johnsa Hopkinsa . 2018.

Zaburzenie zachowania. MedlinePlus . 21 lutego 2017 r.

Zaburzenie zachowania. Amerykańska Akademia Psychiatrii Dzieci i Młodzieży . Czerwiec 2018.

Zaburzenie zachowania. Szpital Dziecięcy św. Ludwika . 2018.

Ostatnia aktualizacja: 19 listopada 2018 r.